Öğrendim ki...

"Öğrenmenin de maliyeti vardır. Önceden öğrenenler indirimli fiyattan öğrenir; otoriteden öğrenenler özgürlük bedeliyle öğrenir; deneyerek öğrenenler etiket fiyatından öğrenir; hayattan öğrenenler gecikme zammıyla öğrenir; hayattan da öğrenemeyenler boşa gitmiş hayatlarıyla öğrenirler." demiş Arthur Miller. Peki ya eşyalar? Eşya deyip geçmeyin, onlardan da çok şey öğrenebiliyor insan... Ayakkabıdan öğrenilen; Üstündeki yük ne kadar ağırsa, o kadar çabuk ve çok yıpranırsın. Anahtar'dan öğrenilen; Bir araç, bütün amaçlara hizmet etmez... Pergel'den öğrenilen; Hayata sabit bir noktadan bakarsan, dön dolaş yine aynı sonuca varırsın. Kalemtıraş'tan öğrenilen; Sivrildikçe bitersin! Tahterevalli'den vura vura öğrenilen; Ne kadar yükseğe çıkarsan, yere o kadar sert çarparsın. Gardıropta içine girilemeyen yarım düzine kıyafetten öğrenilen; O son dilim(ler)i yemeyecektin. Bisiklet'ten öğrenilen; Bazıları, ancak birileri tepesine binince dengesini bulur. Aynadan öğrenilen; Arkasında vakıf olduğun bir sır yoksa ayna bile cam parçasıdır yalnızca. Perde'den öğrenilen; Görmemek için üzerini örttüğün şeyler orada durmaya devam eder... Tükenmez kalem'den öğrenilen; Bazı hatalar geri alınmaz. Hatta üzerini ne kadar karalarsan, o kadar göze batar. Bilgisayar'dan öğrenilen; Kimi zaman uğraşıp durmak yerine, reset atıp sıfırdan başlamak daha iyidir. Ekmek'ten öğrenilen; Yanarak katılaşırsın!.. Uzaktan kumanda'dan öğrenilen; Sürekli değişim can sıkıntını gidermeye yetmez. Bir şeyler anlamsız gelmeye başladığında kapatıp gidebilmelisin... Sessiz bir oda'dan öğrenilen; Huzur için odanın değil, kafanın içinin sessiz olması gerekiyormuş. Silgi'den öğrenilen; Hatalarını silmeye çalıştıkça azalıyorsun... Madde'den öğrenilen; Yapaysan, plastik gibi, neredeyse sonsuza dek kalabilirsin bu sistemde. Doğalsan, tahta gibi, çürüyüp yok olmaya mecbursun bu kurulu düzende... Ni­nem diyor ki: Korkak bezirgan ne kâr eder ne ziyan