Tek­nik ser­vis

Buz­do­la­bı üşü­tük­tür. Ken­di so­ğu­ğun­dan za­hir. Sa­kin ru­tin ça­lı­şır­ken bir­den şey­tan yok­la­mış gi­bi ir­ki­lir. "Tırrn tırrn tırrn" di­ye baş­lar, bir iki 'grav gruv'dan son­ra "tör tör tör" fi­na­liy­le sil­ki­nip ken­di­ne ge­lir. Sa­kin ol­ma­sı­nı tel­kin edin, im­kân­lar dâ­hi­lin­de ve özel gün­ler­de (bay­ram­da, elek­trik ku­ru­mu­nun yıl dö­nü­mün­de fa­lan) he­di­ye­ler alın. Ka­pı­sı­na mık­na­tıs­lı mey­ve­ler, su bi­don­cuk­la­rı (üze­rin­de su­cu­nun te­le­fo­nu olan­lar­dan) süs­ler ya­pış­tı­rın. As­la ka­ba dav­ran­ma­yın. El­le­ri­niz do­lu ol­sa bi­le sa­kın ola ka­pı­sı­nı ayak­la ka­pat­ma­yın. İn­ti­kam için taş ze­mi­ne su sa­lar. Kış gü­nü 'vörckk' di­ye ıs­la­nır ço­rap, evin en cüs­se­li­si bi­le ka­yar ya­pı­şır ye­re... Fı­rın kap­ris­li­dir. Ön­ce­den yüz el­li de­re­ce­ye ısı­tıl­mış­ken, 'mig­re­nim tut­tu' ba­ha­ne­siy­le her za­man kö­rük gi­bi ka­bart­tı­ğı ke­ki düm­düz pi­şi­rir. His­si­ya­tı­na gö­re de­re­ce­si­ni de­ğiş­ti­rip bö­re­ğin üs­tü­nü ya­kar­ken al­tı­nı çiğ bı­ra­ka­bi­lir. İl­gi ar­sı­zı­dır, sık ta­vır alır. Bağ­lı bu­lun­du­ğu iki­li pri­ze baş­ka bir elek­trik­li alet ta­kıl­dı­ğın­da "ya o ya ben" der, şak­ka­da­nak si­gor­ta­la­rı at­tı­rır. Ye­ni bir fı­rın al­ma­ya kal­kar­sa­nız da yan­gın çı­ka­rır! Şof­ben den­ge­siz­dir. Tah­ta­ka­le bor­sa­sın­dan bi­le da­ha kao­tik dav­ra­nan tek ev ale­ti­dir. Su­yu ısı­tır­ken, tek ta­raf­lı ola­rak hem de siz ban­yo­day­ken sön­me ka­ra­rı alır. Dış pi­ya­sa­la­ra, par­don mü­da­ha­le­le­re du­yar­lı­dır. Evin baş­ka bir kö­şe­sin­de baş­ka bir mus­luk kul­la­nıl­dı­ğın­da si­tem eder; di­rek haş­lar! Ek­va­tor ik­li­miy­le ku­tup ik­li­mi­ni ay­nı an­da ya­şa­tır am­ma as­la bir ilk­ba­har sa­ba­hı uyan­mış gi­bi fe­rah ola­maz­sı­nız... Elek­trik sü­pür­ge­si ava­re­dir... Sa­ka­rın ön­de gi­de­ni­dir! Siz, hor­tu­mu eli­niz­de 'aman yer­de gü­bür kal­ma­sın' di­ye fırt fırt ay­nı nok­ta­ya kırk ke­re bas­tı­rır­ken, o gi­der ma­sa ba­ca­ğı­na, seh­pa­ya, kol­tuk kö­şe­si­ne, bir şe­kil­de bir yer­le­re ta­kı­lır. Hiç dik­kat et­mez, iki­de bir bo­ğa­zı­na bir şey­ler ka­çar, uzun ha­va oku­ma­ya baş­lar. Vo­ovu­uu­uu­uu­uu­u... Ba­zen ina­dı tu­tar, iler­le­mek is­te­mez, ba­ğırt­tı­ra­rak çe­ke­ler­sen de tos­ba­ğa gi­bi ters dö­ner; ölü tak­li­di ya­par. Ta­mi­ri mas­raf­lı­dır. Mo­to­ru yan­dı­ğın­da hur­da­cı­ya ve­ri­le­bi­li­nir, so­kak­lar­da hor­tu­mun­dan tu­ta­rak ev­cil hay­van ni­ye­ti­ne gez­di­ri­le­bi­lir... Ni­nem diyor ki: Çe­kiç ye­me­yen taş ya­pı­ya uy­maz...