Abartmayalım!..

Basketbolde iki Brezilya, bir Yugoslavya yenilgisi bize iyi bir ders olmalı!. Her şeyi öylesine abartmaya alışmışız ki, "öyle ya da böyle gelen bir başarıyı" hemen genelleştiriyoruz: "En büyük biziz... En iyi takım bizde... En iyi oyuncular bizde... Avrupa Şampiyonu da oluruz... Dünya Şampiyonu da..." Sonra... Hayal kırıklığı... Hatta daha da ötesi; hüsran!.. Neden; "onlar" ile aramızda önemli bir fark var da ondan!.. Bizde; "nasıl olmuşsa bir defa!.." Onlarda; "sindire sindire 5 defa... 10 defa... 20 defa... Her zaman.." Kendi salonumuzda "zar zor aldığımız" bir "Avrupa ikinciliği", hemen kendimizi "dev aynasında görmemize" yol açıverdi!. Elbette "Avrupa ikinciliğini yakalamak" çok güzel bir olay, alkışlanacak bir olay, ama "asıl olan" bu başarıyı "istikrarlı bir şekilde" devam ettirmek ve hatta çıtayı daha da yukarıya çıkarmak değil mi? İşte "burada" bir başka soru ortaya çıkıyor; elbette "öyle olması gerek ama, buna yetecek gücümüz, malzememiz ve imkanımız var mı?" Çoğunlukla "iyimser" olan ben, basketbolde "bu gücümüzün olduğuna" inanmıyorum!. İstanbul'daki turnuva "beni haklı çıkarır" gibiydi ama, diliyorum ki; "Dünya Şampiyonası'nda ben yanılayım!." Henüz "hazırlık döneminin başındayız"; elbette ki "görülen eksikler - yanlışlar - hatalar" ortadan kaldırılmaya çalışılacaktır!. Ama; "iki gerçek" var ki; Dünya Kupası'na kadar "o iki açığı" kapatmamız pek mümkün değil!. Bir; oyun içinde takımı toparlayacak, yönetecek "gerçek" bir "lider oyuncu" yok!. İki; en iyi oyuncularımızda bile, bıraktım "üst üste iki maçı", hatta "aynı maç içinde" büyük takımlar ve büyük oyuncular için "şart" olan "istikrar" yok!. Genellikle "bir iyi... bir kötü..." adeta sek sek oynuyoruz; özellikle de "hücumda!." Eğer "ders almış" isek; bence "kendi salonumuzdaki" bu yenilgilerde bir "hayır vardır!." Ve de... "İnşallah" almışızdır!..