Adım “Tatlı Dilli”ye çıkmıştı...

“Kelimeleri seçerek kullanırdım. Onun için sarf edeceğim kelime ve cümlelerin önce tadına ben bakardım!..”

 

 

 

Hayatımda ilk defa hakiki manada âşık oldum, kelimenin tam manasıyla ilk kez dolu dolu sevdim. Böyle dostça, arkadaşça, insanca falan değil, tamamıyla AŞKÇA, kalpten bütün muhabbetimle vardım onun sol yanına. Canımı verircesine, bütün yakınlarımı kırarcasına, cayır cayır yanarcasına sevdim onu. Bu zaman içinde bir kere bile aklıma kötü bir şey gelmedi, aksi bir şey düşünmedim. Gözlerine bakarken gözlerim buğulanırdı, elini uzatsaydı kalbim küt küt atar, ellerim titrerdi.

 

Kelimeleri seçerek kullanırdım. Onun için sarf edeceğim kelime ve cümlelerin önce tadına ben bakardım, eğer acıysa çaktırmadan yutardım, tatlıysa ona ikram ederdim. Bu yüzden yanında, ilk günden beri adım “Tatlı Dilli”ye çıkmıştı. Ellerimi eline uzattığımda, “Acaba canı yanar mı?” diye düşünürdüm hep.

 

Uzakları yakın eden, imkânsızları ortadan kaldıran, pembe hayallere daldıran, suyum, aşım, ekmeğim, nefes aldıranımdı o benim! Sarsılmaz bir inançla, oldukça kopmayacak bir kuvvetle bağlanmıştım.

 

Şu kocaman dünyada Tanju’dan başkasını gözüm görmüyordu. Onun beni çok sevebileceğinden, kendine ait hissedebileceğinden asla şüphem yoktu. Gerçek manada kalbimde saklayacağım, ruhumda ve vicdanımda yaşatacağım birinin hayatımda olmasını istemek hakkımdı, onu da Tanju’dan yana kullanmıştım.

 

Yolu şiirlerime uzanan, yalnızca bana yazılan, kalp dilimde çözülen, gözlerimin önünde dizilen yalnızca bana ait biri… Benim sevdam, gerekirse vedam, elvedam ama bendeki bir ve tek varlık... “Ya hep ya hiç” diyebileceğim tek mücevherim... Sevgimizin içinde cinsellikten, görsellikten, maddiyattan daha güzel şeyler olduğunun farkında olan, bütün bunları idrak edebilmiş bir masal kahramanımdı.

 

Bu sıralarda bütün ailemle ve vicdanımla muharebe hâlindeyim. Hissiyatımı, şiirlerimin mısralarına serpiştiriyordum. Öyle temiz sevdim ki... Sesini her duyuşumda, ilk günkü kadar taze, ilk anki kadar heyecanlı oluyordum. İlk bakış, ilk göz göze geliş bunlar hep sıcaktı hep yepyeniydi. Canımdan çok, varlığımdan ziyade sevdim, sonsuz baharım, sımsıcak yazım, hasat dolu güzüm, bütün kötülükleri örten karım, kışım, kısaca günüm, haftam, ayım, mevsimlerim, yıllarım bildim onu.

 

Aşırı bağlılığım, muhabbetim saf, kirlenmemiş doğruluğumdandı. Maharetli biri olarak görmüyordum kendimi ama, güzeldim ve güzeli sevmeyi biliyordum... Bundan sonraki ömrümde şiirlerimin sahibi olacak adamın gönlümü daha çok fethetmesini diliyordum hep. DEVAMI YARIN