"Güzel sözde hikmet tesiri vardır fakat çabuk unutulur Sultanım!"

"Behlül, bana yine bir ders vermek istiyorsun ama yani öyle garip hareketler yapmadan veremez misin?"

 

 

 

Tek başıma kaldığım yerden canım sıkılmasın diye etrafımı seyretmeye başladım.

 

Başımı çevirip aşağıya ovaya baktım. Geniş bir düzlük; bazı yerlerde yeşilimsi, bazı yerlerde sarımtırak ve ufuklara doğru mor renklerle dalga dalga alabildiğine uzanıyor, yayılıyordu. Gözüm, ilk bakıştan itibaren bu geniş düzlükleri takip etmekten yoruluyor, ne hikmetse içim bir hoş oluyor, basit kulübemin hasret acısı çöküveriyordu kalbime. Bakışlarımı Sultanlık tahtının bulunduğu sedef kakmalı kanatlı kapıdan yana çevirdim. Etraf ak mermerlerden yapılmış bir ehramı hatırlatıyordu bana ne hikmetse.

 

Önümde yükselen devasa kapı göründüğü gibi hayal değil, hakikatti. Yüksek bir yerde bulunmanın verdiği bir neşe içinde olmam lazım geldiği hâlde, kabir içindeki hesap veren bir mevta gibi ter döküyor, bu gibi debdebeli yerlerde bulunmadığıma ise içten içe şükrediyor, seviniyordum ki içeriden Sultan’ımın sesini duydum. Can-ı gönülden duâ ediyor, “Ey bizleri yoktan var eden Allah’ım! Cehenneminden korkuyorum, o şiddetli azaba dayanamam! Bana lütfunla, kereminle Cennetini ihsan eyle!” deyip yalvarıyordu. Çok tesirinde kalmış olmalıyım ki Sultan’ımıza kuvvetli bir ikazda bulunma ihtiyacı duydum. Hemen yanı başımda duran merdivenle TAHTIN bulunduğu has odanın tavanına çıktım. Bir şeyler aramaya başladım. Çok gariplerine gitmiş olacak ki nöbetçiler peşim sıra koşarak geldi, kollarımdan sıkı sıkıya tutarak padişahın huzuruna çıkardılar. Sultan’ımız düşünceliydi.

 

- Biliyorum Behlül, bana yine bir ders vermek istiyorsun ama yani öyle garip hareketler yapmadan veremez misin?

 

- Sultan’ım güzel sözde hikmet tesiri vardır fakat çabuk da unutulur. Öyle bir şey yapmalıyım ki muhatabım kim olursa olsun; ister sultan, ister çoban meseleyi tam ve doğru anlasın ve de unutmasın.

 

- Yani bize anlayışımız kıt mı demek istiyorsun?

 

- Hâşâ Sultan’ım. Sizi tenzih ederim.

 

- Ya neymiş, senin bu tavanlarda patırtı kütürtü yapmanın sebebi?

 

- Sultan’ım Belh’i biliyorsunuz. Oranın sultanı İbrahim Edhem hazretlerinin başından geçmiş bir hadise.

 

- Çocukken çok menkıbelerini dinlemiştim. Hatta on, on bir yaşlarındayken vefat ettiği haberi gelmiş, sarayda hatimler okutulmuştu.

 

- Öyledir Sultanım. İşte bu bildiğiniz Belh Sultanı İbrahim Edhem, bir gece hanımıyla kuş tüyü yatakta yatarken kendisini rahat hissetmiş olacak ki, "Hatun, Cennette de seninle böyle beraber olsak" demiş. Tam bu sırada sarayın damında bir ayak sesi işitmiş. Dikkat kesilmiş, damda bir adamın gezdiğini anlamış, İbrahim Edhem, sinirlenmiş: "Kim var orda? Bu saatte ne arıyorsun tepemin üstünde?" diye bağırmış. Damdaki adam gayet pişkince "Devemi kaybettim de onu arıyorum…” diye cevap vermiş.

 

Hükümdar, iyice kızmış... "Behey şaşkın! Hiç damda deve mi olur?” diye haykırmış.

 

DEVAMI YARIN