“Keşke aklı olmayanların ağzı da olmasaydı!..” 

Kafam pek karışmıştı. Bilhassa Tanju'nun bir tarafta karmakarışık, uçuk hareketleri, beri tarafta yine onun üstün meziyetleri…

 

 

 

Bir yerde okumuştum “Tipin önde gidiyor olabilir ama karakterinin adım atacak hâli kalmamış!” Çok hoşuma gitmişti. Bütün sadeliğiyle beni anlatıyordu sanki bu cümle. Yüz ve fiziki güzellikte imrenenim çoktu lakin içim dışım fitne fesat kaynıyordu.

 

Hiç kimse kimsenin neler yaşadığını, ne derdinin olduğunu bilmez. Hiç kimse içinde ne volkanların patladığını, ne ateşlerin yandığını, nelerle, kimlerle ne mücadele ettiğini bilmez. Kısa zaman içinde kolay kolay kimse kimseyi de tam tanıyamaz. Nasıl biri olduğunu da bilmez. Evvel Allah herkes tam tanımadığı, bilmediği insanlar hakkında yorum yapmayı, fikir yürütmeyi, mahkûm etmeyi çok iyi bilir! Bazen içimden geçiyor: “Keşke aklı olmayanların ağzı da olmasaydı!” Bilmem ki haksız mıyım böyle düşünmekle?

 

 

 

Ona diyorum ki, bazen,

 

Ezilen ol, olma ezen!

 

Boş ver, olan oldubitti!

 

Gülerek neşeli gelen,

 

Ağlayarak yandı gitti.

 

 

 

Her şeyim geride kaldı,

 

Yorgun kalbim yaralandı.

 

 

 

Neticeye bakıyorum;

 

Tam gibi fakat, bitmemiş…

 

Hemen yola çıkıyorum.

 

Geride değil lakin hiç gitmemiş.

 

Her şey kursağımda kalmış!

 

 

 

Birçok şey yarıda kaldı,

 

Hasta gönlüm paralandı.

 

     ***

 

Kafam pek karışmıştı. Bilhassa Tanju'nun bir tarafta karmakarışık, uçuk hareketleri, beri tarafta yine onun üstün meziyetleri…

 

Allah Allah! Nasıl olur da bir insan farklı iki “ruh” taşırdı?

 

Yoksa anlama kabiliyetim mi kâfi gelmiyordu?

 

O kadar suâlle doluydum ki. Beni içten içe kemirip bitiren de bunlardı. Sıkıldığımda el altında bulundurduğum Nefise Doktor'umun verdiği kitaplardan herhangi bir yeri açıp okuyordum. Rastgele bir yer işte:

 

“Bir sevdiğin olsun, candan ve karşılıksız sevdiğin tabii. Belki hayallerindeki gibi olmaz şartlar ama bir şeyleri birlikte ortaya koymanın tadı bir başka. Maksat para, mal mülk değil, araç olsun onlar huzur ve saadetine. Diğer bir ifadeyle parayı kalbine değil, cebine koy! Olmadığı zaman da elindekini cömertçe paylaşabilmeyi bil! En çok sevdiğinle gül. Saatlerce muhabbet edebil. Birbirinize ulaşamadığınızda, ‘Başka biriyle mi acaba?’ diye değil ‘Başına bir şey mi geldi?’ diye endişelen! İrtibatlarını, içtimai/sosyal münasebetlerini başkalarıyla kıyaslama. Biri sevdiğini çok söyler, biri daha çok gösterir. Sende bunlardan biri eksikse bu seni ‘daha az seviyor’ demek değildir. Telefon karıştırmakla, arkasındakileri görmeye çalışmakla ömür geçmez. Bir insan bir şey yapmak isterse yapar. Kimse mâni olamaz. Kalbin temizse, sen araştırmadan da karşına çıkar korkma. Sevdiğine sonuna kadar itimat et. Bir gün kırılırsa kalp yenisini inşa eder. Kalbini temiz tut, çevreni de... Unutma yaptığın her iyilik veya kötülük bir gün sana bumerang gibi geri döner…”

 

Sanki kitap içimi okumuş da bu paragrafla bana cevap veriyordu. DEVAMI YARIN