Adalet önünde kimse imtiyaz sahibi değildir

İlhan Selçuk için yazan, konuşan ve sokaklarda bağıranlar ilerlemiş yaşıyla evinden sabaha karşı alınıp götürülmesi dışında hiçbir şey diyemiyorlar. Yaşı ilerlemiş, doğru. Fakat 83 yaşın vermesi gereken itidal ve birleştirici tavırdan uzak olduğu da doğru. Nezarete alındığı sabah çıkan yazısında okuyucularını hesaplaşmaya çağırıyordu. Kiminle? Bu ülkenin kahir ekseriyetiyle. Bu nedir? İç harp telkin ve teşviki. İsyan kışkırtması. Sabahın dört buçuğunda evinden alınmasına gelince, buna memnun olmak mümkün mü?.. Ama yetkililerin elinde herhalde kuvvetli deliller vardı. Onlar da herhalde tepkileri tahmin ediyorlardı. Nitekim, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı ama yurt dışına çıkış yasağı getirildi. Buna rağmen bir gün Paris'te veya Brüksel'de diye haber çıkarsa şaşmamalı. 83 yaşındaki bir fikir adamımız çok farklı bir yerde olsun isterdik. Bu ülkenin gençleri gidip ondan feyz alabilmeli, tecrübe ve ufuk kazanmalıydılar. Ne gezer? İlhan Selçuk, upuzun seneler SSCB taraftarı bir sosyalistti. Sovyetlerin dağılmasından bir süre sonra ulusalcı oldu. Yazı seyrine baktığımızda çizgisi hep radikaldir. Ancak, daima dâvâsını yaşadı. Dünya görüşünden zerrece taviz vermedi. İdeoloji ne olursa olsun her dönemde din, dindar, muhafazakâr ve milliyetçiyle amansız şekilde mücadele etti. Bunu yaparken de güya İslamiyet'i tenzih gayretinde oldu. Lakin o dinin müminlerini, buyurduklarını ve büyüklerini hem köşesinde ve hem de gazetesinde haber, yazı ve karikatürlerle öyle aşağıladılar ki "aşağılama" kelimesi oradaki nefreti izaha yetmez. İlhan Selçuk, kafasının arkasında hangi proje olursa olsun kendini daima Kemalist olarak ifade etti. Bir dönem Marksizmle Kemalizmi kaynaştırmaya çalıştı. Her ne olursa olsun, ister Kemalist, ister Marksist, ister ulusalcı. Düşünce planında kaldığı sürece kanunların teminatı altındadır. İstediğini yazar, konuşur, anlatır. Bir demokratik düzende kimse buna müdahale edemez, susturamaz. Ancak bunları yaparken sevmediği hatta nefret ettiği bir iktidar iş başında diye halkı hesaplaşma adıyla iç savaşa çağırır, örgütlere fikir babalığı yapar, meşruiyete karşı illegal faaliyetlerin aktörlerinden olursa hâdise değişir. Kanunlarda dâvâ için yaş üst sınırı yoktur. Kimse devletin bekası, milletin dirliğinden daha aziz olamaz.. Geçmiş olsun. Bundan böyle sokağı görerek kahramanlığa özenme yerine ülkenin istikbalini düşünme şuuruyla hareket etmesi yaşının gereğidir. Ne yapalım? Bu memlekette halk, elitler gibi düşünmediği için onların beğenmediği kadrolar iktidar olmakta. İstanbul'un en pahalı semti Ulus'ta oturup halkçılık, devrimcilik, solculuk ve nihayet ulusalcılık yapanlar bunu anlayamazlar. Çankaya'nın halkçıları, Ulus'un ulusalcıları. Ne kadar garip.