Asya'nın bir nesli kaybetmesi

Olayın adını en güzel şekilde Unicef koydu, "Asya'nın bir nesli yok oldu", bu bir kara haberdir. Bu haberin görülmesi, işitilmesi lazım. Asya'nın çocukları öldü, ölüyor. Dev dalgalar, saflığına kıyılan denizlerin intikamını alırcasına bin kollu ahtapotlar gibi karalara saldırdığında evler, arabalar oyuncağa döndü, yol denen medeniyet eserinden iz kalmadı, ölüleri gömecek toprak kalmadı. Yüzyılın felaketi, güney Asya'dan insanlığı vurdu. Dünün o cennet sanılan denizleri, koyları, mekânları artık birer çöplük. Koşarak gidenler, kaçarak kurtulmaya çalışıyorlar. O felaket ânında Asya'nın fakir-fukara insanları, tabiat şartlarıyla boğuşurken bizde magazin gözlükleri takıldı. Sıradışı yaşayanların artık tiksinti veren özellikleri sergilendi... Yerli halk için dertler bir iken bin olmuştu. Masalların anlattığı o denizden gelen devler, bu dalgalar mı acaba?. Şahitlerden bir hanımın dedikleri, unutulur gibi değil: Aynen şöyle diyordu: -Deniz kurudu... Dalgalar, iki yana açılmış, çatlayan deniz kup-kuru halde görünüyordu. Bunu görüp de Musa aleyhisselamın Kızıldeniz'den geçişini, onu takip eden Firavunun boğulmasını, o büyük mucizeyi hatırlamamak mümkün mü? İki husus daha dikkat çekti. Manşetlerin bazıları kıyamete atıfta bulundular. Haberciler, fikirlerini bu şekilde ifade edebiliyorlardı. Vak'a ne küçük kıyamettir, ne büyük kıyamet. Belki işaret. Kıyametin nasıl olduğunu anlamak isteyen din kitaplarına bakabilir, kıyamet, bu eserlerde bütün tafsilatıyla anlatılmakta. Güney Asya'nın bugün yaşadığı büyük felaket, vakti geldiğinde dünyanın yaşayacağı ise büyük dehşet ânıdır. İkinci hususa gelince, en tahmin edilmedik kişiler bile o ân duaya sığındılar, normal şartlarda ağzına şükür kelimesini almayanlar, yüce Allah'a üst üste şükretmekteydiler. İnsanın inançsız olması imkânsızdır. Aczimizi idrak için illa böylesi felaketler mi gerekli? Deniz diplerinden coşup gelen deprem ve onun hışımlı devasa dalgalarının meydana getirdiği felaket bütün insanlığın ortak derdi. Bunu devletler unutmamalı. Madem ki dünya küçüldü. Madem ki dünyanın dört bir yanından gidip o insanların güzelliklerine ortak olunuyor, oralarda onların yaşayamadığı hayatlar yaşanıyor, öyleyse şimdi dertlerine de ortak olmalı. Asya'nın uzak ucunda çocuklar, aç çıplak, yaralı. Doktor yok, ilaç yok, gıda yok. Anne-baba yok. Bir salgın çıkarsa bütün dünyayı yalar yutar. Onun için dünya el ele verip asıl felaketin önüne geçmeli. Bugün Asya'nın -Allah saklasın- yarın dünyanın çocukları ölür...