Azerbaycan gibi Kuzey Irak'a da sahip çıkma siyaseti üretmeliyiz

Azerbaycan'a giden kendini Erzurum'da gibi hissediyor. Kuzey Irak'a giden de kendini Diyarbakır'da gibi hissediyor. Cümledeki "gibi" benzetmeleri fazladır. İnsan kendini öyle hissediyor. Bu şu demek... Yabancı bir yere gitmemişsiniz. Bunlardan biriyle ırk ve kültür bağımız var. Diğeriyle din bağımız. Türkiye Cumhuriyeti'nin murisi olan Devlet-i aliyyeyi Osmaniyye bir milletler mahşeridir. Bu mahşerde her unsur ya din, veya ırk veya tabiiyyet bağıyla merkeze bağlıdır. Bu itibarla Azerbaycan'la daha da yakınlaşmalıyız. Mesela vize uygulaması hiç güzel değil. Her halükârda kardeş Azerbaycan'ın yanında yer almalıyız. Bu strateji inanç, kültür, tarih fonksiyonlarından başka ekonomik zaruretlerin de sonucudur. Onun gibi Kürdistan özerk idaresine de sahip çıkmalıyız. Aynı şartlar orası için de mevzubahis. Yersiz endişeye kapılmayalım. Türk asıllı Kürt vatandaşlarımıza inanmıyor muyuz? Genelleme yapmak yanlış olur. Güneydoğu'daki vatandaşı yersiz bir genellemeyle topyekun Kürtçü, bölücü, ayırımcı, tefrikacı sayarsak öyle olmayanları da aynı yere itmiş oluruz. Acaba Kuzey Irak'a kapıları tamamen açsak ne kadar Kürt gidip oralara yerleşir? Gidenler bir kasaba halkı tutar mı? Şunu hatırlayalım: Saddam Hüseyin zamanında biz Türkiye Cumhuriyeti olarak, Ankara olarak adına ister Kürdistan veya yumuşatarak özerk Kürdistan veya Kuzey Irak diyelim aynı bölgeye, sahip çıkıyor, Baas zulmüne karşı buranın mazlum insanlarını koruyorduk. Mesut Barzani ve Celal Talabani hariciyemizin verdiği kırmızı pasaportlarla dünyaya açılıp nefes alabiliyorlardı. Halepçe katliamını biz medyayla dünya gündemine taşıyorduk. Bunlar bir vakıa. O halde neden şimdi bu tavır? Palana saldıran öfkeli adam konumuna düşmüyor muyuz? Zorluğumuz şurada. "Ankara'nın güvenliği Kerkük'ten geçer". Bu bir doğru. Diğer doğru ise Kuzey Irak halkı ile yakınlığımız. azerbaycan gibi onlarla da kardeşiz. Kültür, din, tarih hatta tasavvuf bağlarıyla kompleks bir yapımız var. Kürt asıllı dini lider, on binlerce Türke, Türk asıllı dini lider onbinlerce Kürde rehberlik yapabilmekte. Biraz derine gidince bir bakıyorsunuz ki her ikisi de Orta Asya'daki bir Türk şehrinin yüzük taşı misali bir büyüğüne bağlılar. Bunları göz ardı etmeyelim. Daha dün o halk, İstanbul'daki devlet reisinin ismini besmeleyle telaffuz ediyordu. Bir selamı şâhane ile yer yerinden oynuyordu. Önce dinleyelim. Ne diyorlar? İsteklerinin ne kadarı makul? Elde kalabilmiş müşterek taraflarımız neler. Şunu da tartışalım... İbrahim Tatlıses Kuzey Irak'a gittiğinde konserine binlerce kişi toplanıyor, sevgi gösterisinde bulunuyorlar. Tarkan Tevetoğlu gitse farklı manzara mı yaşayacak? O halde Tayyip Erdoğan, niçin gitmesin? Bunda çekinecek ne var? Bize kalırsa gitmeli de. En iyi müdafaa tarruzdur. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan da Dışişleri Bakanı Abdullah Gül de Kuzey Irak'a gitmeli, gidebilmeli, böyle bir niyetleri olduğunda onlar taşlanmamalı. Çiğ politika yapılmamalı. Eğer böylesine cesur ve gerçekçi siyaset güdemezseniz o zaman Şemdinli'ye gitmek haber olur. O zaman Kuzey Iraklı Ankara'yı değil, Washington'u esas alır. Hükümet adamlarımızın Azerbaycan'a gitmesi ne kadar lazımsa Kuzey Irak'a gitmeleri de o kadar lazım. Biz bu coğrafyada asırlar ve asırlar boyu adalet, kardeşlik, eşitlik ve diyalogla hükümran olduk.. Onun için "Türk eşittir Müslüman" oldu. Daha 1990'larda bile bir Sırp Bosna'da bir Boşnak öldürdüğünde "Boşnak öldürdüm" demiyordu, "bir Türk öldürdüm" diye seviniyordu. Düşmanlık üretemeyiz. Kinleri besleyemeyiz. Buna hiçbir değerimiz müsaade etmez. Kırgınlığı ortadan kaldıracak olan biziz. Roj tv güneydoğuda beş bin evde varsa Türk televizyonları Kuzey Irak'ta 50 bin evde var. Kuzey Irak da Azerbaycan da bizimdir. Süleymaniye'yi, Bakü'den nasıl ayırırız? Şehirlere bakınız. Süleymaniye, Mahmudiye vs. Bunlar kimin Padişahının adları? İstanbul'da Mecidiyeköy, Kuzey Irak'ta Süleymaniye, Tokat'ta Reşadiye. Yaşasın kardeşlik. Yaşasın sevgi. Yaşasın birlikte yaşayıp birlikte büyümek.