Devrim değil, değişim

Disk, "Devrimci İşçi Sendikaları Konfedarasyonu".
Problem isimden başlıyor olmalı.
İsim, niyete aynadır...
Devrim, "inkılab" kelimesi yerine çıkartılmıştı, fakat devrim, aslında inkılabı karşılamamaktadır. İnkılap, bir halden başka bir hale kalb olmak, dönmek, dönüşmek iken devrim, mevcudu yıkma ve devirmedir. Buradaki hususi mânâsıyla devrim, soğuk savaş dünyasının kızıl renkli bir eylem ve maksadının izahıdır.  O günlerin komünizan ideolojisi, kendini devrim kelimesinin büyüsü ve sosyalizm iddasının arkasına saklardı.
Komünizm, bir ideoloji olarak bugün Rusya'da tamamen çöktüğü, Çin'de pazar ekonomisiyle melezlendiği, dünyada kalmadığı halde bir kısım kimselerde hâlâ o günlerin nostaljisi vardır. Şüphesiz ki bu haliyle de gerici bir tavırdır.
CHP rejisörlüğündeki şu Disk'e bakınız. Eğer ileriyi görebilip çağı okuyabilselerdi önce o 'D' harfi artık devrim değil değişimi ifade ederdi: "Değişimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu". Ama bunu yapabilmeleri mümkün mü?
Yumruğu, öfkeyi, kavgayı, sloganı, ideolojiyi... üslup edinmiş olanlar, itidali, orta yolu, göremez, bilemez ve tanıyamazlar. Zihinler, belli bir döneme kilitlenmiştir. 40 yıl öncesinde kalmış ve bugün de fikir yerine sloganla beslenenler, varlıklarını kendi doğrularına değil, karşı hatta düşman gördükleriyle isbat etme yolundadırlar. 40 yıl öncenin söke söke alma cilalı lafları, aynı sarkık bıyıklı, sıkılmış yumruklu ve  alın teri mübarek işçi kardeşimle alakasız portrelerin resmedildiği enternasyonal tipli afişler.
Bu öfke, bu slogan ve bu çağın çok gerisinde kalmış, değişime yabancı devirmek taassubundaki anlayış, Türkiye'yi dünyaya yanlış reklam etmekte emsalsiz kaldı.
Kim o biber gazları sıkılsın isterdi?
Kim birileri tazyikli suyla yıkılsın derdi?
Devrim değil değişim... devrim, sermayeyi ve farklı düşüneni ötekileştirirken değişim, emek-sermaye dengesini esas alır. Devrim, karşı eylemdir. Değişim, hayata canlılık katan yürüyüştür.
CHP de işçi kolları teşkilatı gibi kullandığı Disk de soğuk savaş devriminde kalarak marjinalleşmektedir. Oysa Türkiye değişiyor. Barış müzakareleri o değişimin bir neticesidir. Bugün için isbatı mümkün olmasa bile ileride ortaya çıkması çok muhtemeldir ki Taksim ısrarı, belki de bir oyuna gelerek barış müzakerelerine bir tuzaktı. Eğer kutlamalar Taksim'de yapılabilseydi bir kere daha 1 Mayıs kanlı geçmiş olabilir, alınan yollar kaybedilmese bile ziyan görürdü. Siyasi iradenin kararlılığı ve Polisin azmiyle dünkü iki zıt kutup, Disk ve Ergenekonun iş birliği bozulmuştur.
Kazanan yeni Türkiye'nin değişim hareketidir.