Kalbi bozuk olanın ağzı da bozuk olur

İnsan kendi hayatına baktığında kaybettiği zamanların sertlik gösterdiği zamanlar olduğunu acı acı görür. Öfke, kavga sertlik, münakaşa daima kaybettirmiştir. Bundan sonra da kaybettirecektir. Kur'an-ı kerim ve hadis-i şerifler başta olmak üzere din kitapları, insanı bunlardan uzak tutmak isteyen nasihatlerle doludur. Bir tek mutasavvıf gösteremezsiniz ki öfkeyi, kırmayı, sertliği, münakaşayı tasvip etmiş olsun. İslâm ahlakını insana uygulama sanatı demek olan tasavvuf büyüklerinin tamamı yumuşak huyu teşvik etmişlerdir. Resulullah'ın nasihat isteyen birine üç kere arka arkaya 'öfkelenme, kızma' demeleri meşhurdur. Ümmeti daima zarif davranışa davet etmişlerdir. İslam âlimleri, 'münakaşa, dostun dostluğunu azaltır, düşmanın düşmanlığını çoğaltır' demişlerdir. Ayet-i kerime, hadis-i şerif ve kelam-ı kibar olarak sertliği, münakaşayı yeren, sabrı, itidali, güler yüzü, hoşgörüyü, affı metheden müstesna sözler sayılamayacak kadar çoktur. Sertlik, öfke, münakaşa ahlâka, dolayısıyla insan tabiatına aykırıdır. Mahiyetinde kibir, bencillik, başkasını hor görme gibi kötü huylar yatar. Bunun içindir ki atalarımız kem söz sahibine aittir, boğaz dokuz boğumdur, keskin sirke küpüne ziyan verir, öfkeyle kalkan ziyanla oturur gibi yüzlerce hikmetli söz bırakmışlardır. En güzelini ise Peygamberler Peygamberi buyurmuştur. 'Mümin aynadır ona bakan kendini görür.' Peygamberimizin ayaktaysanız oturun demeleri gibi kızıldığı zaman konum değiştirmeyi salık vermeleri ise müthiş bir psikolojik gerçektir. Şöyle bir araştırmayı biz görmedik: Dünyanın en kibar devlet adamları kimlerdir? Bu araştırma bir gün yapıldığında şeksiz ve şüphesiz olarak ortaya çıkacaktır ki o isim Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamdır. Tarih öğretimimizin saklı yanlışlarından biri de şudur. Padişah dediniz mi dik bir ses, çatık kaş, eli kılıcının kabzasından gelmeyen haşin bir adam. Böyle olsaydı, o imparatorluk günümüze kadar yaşayamazdı. Bu tasvirin olduğu yerde zulüm vardır, zulmün olduğu yerde gözyaşı. Gözyaşının olduğu yerde de adalet yoktur. Adaletin olmadığı yerde devlet yaşamaz. Yakın tarihimizin en kibar devlet adamı Sultan II. Abdülhamid Handır. Daha yakın tarihte ise Adnan Menderes. Sonraki isimler içinde Kâmran İnan'ı sayabiliriz. Sertlik ve öfke kişilere kendi hayatlarında kaybettirdiği gibi politik sahneye taşındığında millet hayatına da kaybettirdi. İnönü-Menderes, İnönü-Demirel, Demirel-Ecevit, Demirel-Özal, Yılmaz-Çiller kavgalarının sonu 27 Mayıs, 12 Mart, 12 Eylül ve 28 Şubat darbeleri oldu. İnsanlar asıldı, binlerce genç öldü, yarım asır ziyan olup gitti. Vatandaş yeni çağda yeni politik üslup bekliyor. Projeler konuşsun. Dağarcığında bir şey olan projesini ortaya koyar, olmayansa ağzını bozar. Lisan'ül beyan ayniyle insan/insanın dilinden dökülen, o kimsenin tâ kendisidir. Kürsüde küfreden hatibin akıbeti berbat olur.