Ortadoğu, Ortadoğulu'nundur

Kendilerine asılsız bir yakıştırmayla Koalisyon Güçleri diyenler, Bağdat'ı da ele geçirseler bir gün çekip gitmeye mecburlar. Bugün onlar, el Tıkrıtî'nin heykellerini deviriyorlar, doğrusu keyifli bir manzara, ama bir gün birileri de onları bu bölgeden devirir. O heykeller, adil şartlarda devrilseydi on binlerce Iraklı orada alkış tutardı. Halbuki bugün o Iraklılar, Saddam Hüseyn'e bağlılık gösterisi yapmaktalar. Çünkü o Iraklılar, yabancı askerlerin kurtarıcı değil işgalci olduğunu yaşadı ve gördü. Başına gelenleri ise hiçbir zaman unutmayacak. Askerler, kadınların üstünü arıyor. Nerede o insan hakları şampiyonları? Feministler ve bilcümle eğlence grupları? Haçlı askerleri, kadınlarının önünde erkekleri aşağılamaktalar. Nerede siviller böylesine kötü muamele görürken susan bayan Mitterrantlar ve bilcümle batılı erkek ve kadın bilmiş takımı? Hepsi bir tarafa. Çocuklara zulmediliyor. Bir karış çocuklara silahlar doğrultup onlar elleri başları üstünde evlerinden sökülüp çıkartılıyorlar. Esirlere pervasızca kötü davranılıyor. Irak'ta analar ağlıyor. Babalar ağlıyor. Çocuklar ağlıyor. Iraklı çok şanlı bir direniş verdi. Artık yenilseler de gam değil. Bu mağlubiyet yiğitçedir. Fakat asla sürüp gitmeyecek. Iraklı, böylece mücadeleyi öğrendi. Vatan kavramı gelişti. İşgalci nedir ve ne yapar onu bildi. O, bir Ömer Muhtar filmi seyretmedi. Onu yaşadı. Ömer Muhtar filmi, bir kere de Irak'ta çekildi. Her Iraklı bir Ömer Muhtar oldu. Ne Amerikalı ne İngiliz ne İspanyol ne de bizdeki hayranları sevinsin. Irak, haçlı ruhunu özüne sindirmiş Koalisyon Güçlerine yâr olmaz. Ortadoğu Ortadoğulularındır. Onlar, bu gök gözlülerin ciğerini okudu. Bundan böyle bir damla petrolün bir damla kandan pahalı olduğu görülecektir. Arap, Türk ve Kürdün bütün kışkırtmalara rağmen birlik olacağına inanmak istiyoruz. Ortadoğu onların. Onların ve onlarla birlikte bu bölgede yaşayanların. Ecdadı bu topraklarda yatanların. İngiliz'in, Amerikalının ve diğer batıdan gelen Moğolların değil. Onun için bugün kazansalar, kukla hükümetler kursalar da bir gün sökülüp atılacaklardır. Gözler, açılmalı. Son ders Vecihi Barzani'nin vurulmasıdır. 91'de, I. Körfez Harbinde bizim Muavenet gemimiz ne kadar kazayla vurulduysa Barzani de o kadar kazayla vuruldu. Türkiye'den sonra Mesut Barzani de ayak sürüyünce kardeşinden başladılar. Nixon'un Ecevit'e "Sultanahmet Camiini bombalarız" demesi gibi belki Bush da Mesut Barzani'ye "ailene gelecek tehditlere karşı teminat veremeyiz" demiştir. Mazlumun gözünden dökülen her damla yaş, toprakta kezzap olup zalime döner. Filistin'den sonra şimdi de Irak'ta gözyaşları sel oldu. Dicle ve Fırat, artık gözyaşı ırmağı. Kendine gel Ortadoğulu. Yeter aldatıldığın. Yeter sömürüldüğün!.. Kardeşinin acısını tâ yüreğinde hisset... Türkiye Gazetesi, TGRT, İHA Bu 3 kuruluşumuzdan arkadaşlarımız, medya dünyasında adeta savaşın olanca ağırlığını omuzlarında taşımaktalar. Bir kısmı merkezde, bir kısmı cephede vazife yapıyor. Zaman, onlar için yekpâre. Gece-gündüz, dur-durakları yok. Hele cephedekiler, ölümle her ân burun buruna hizmet vermekteler. Tıpkı dedelerinin 80 yıl önceki yiğitliğiyle kamera taşımakta, deklanşöre basmakta, haber yazmaktalar. Savaş günleri bizatihi haber. Gazaları mübarek olsun. Bu şeref onlara yeter. İsimli-isimsiz kahramanlara dua ve teşekkürler.