Yeni bir yıla başlamak

Bir işe nasıl başlanırsa öyle gidermiş, hani bir ata sözü vardır "ön teker nerden giderse arka teker de oradan gider" diye, o hesap, yıl da başladığı gibi gidebilir. Nasıl başlamalı? Yunus Emre "her gün yeni doğarız bizden kim usanası?" diyor. Mühim olan her gün ve her yılla birlikte yeniden doğmak. Zaten yeni gün, yeni yıl ne ki? Bunlar var mı ki? Dünya ömrü, bir gün ve bir yıl, gerisi takvimlerin dili. O da dinlere, kültürlere kavimlere göre değişiyor. Bazısında 355 gün, bazısında 10 gün daha fazla. Bazısında ay yılı, bazısında güneş yılı. Hakikat o ki bir yıl boyunca saatler, çalışıyor. Her gün duvardaki takvim bir günü eksiltiyor, her gün masadaki ajanda yeni bir güne kapı aralıyor. Sonunda bir bakıyorsunuz duvar takvimi incelmiş, bitmiş, masadaki ajanda sayfaların tamamını sola yatırmış. Bugün 1 Ocak 2004, insana göre, yaşına göre ya önde bir ömür var veya arkada bir ömür kalmış. Üzerinde durulması gereken de bu zaten. Onun için yılbaşında çılgınlaşanları anlamakta zorluk çekiyoruz. Bu kendinden geçmeler, neyin zaferidir? Üstelik milyonlarca vatandaşı işsiz olan bir ülkenin diğer vatandaşları nasıl olur da "bana ne!" diyerek israf denizinin dalgalarını kabartır? Ne yaparsınız ki temenni başka, gerçek başka? Yılbaşı israfıyla her yıl on binlerce fakir kalkındırılabilir. Bu doğru, lakin her şey ve her yayın bencilliği körüklemekte. Bunlar uzun vadede tamiri gereken hastalıklar. Tüketim toplumu, kapitalist düzen "önce ben, sonra yine ben" diyor. Yüzü gülen insan sayısını çoğaltmakla mükellefiz. Bu da paylaşmakla olur. Çok çalışmakla olur. Paylaşma duygusunun çoğalması gerekir. Paylaşmak birinci şart, ikinci şartsa çok çalışmak. 2004'te 145 günün tatil olduğunu dehşetle öğrendik. Bu ilavelerle yılın yarısı eder. Onun için şu tatil meselesi tekrar ele alınmalı. Yeni güne, yeni yıla nasıl başlamalı? Ümitlerle, üretme aşkı, paylaşma duygusu ve çok çalışma azmiyle. Kavga değil, sevgiyle ve sabırla. Unutmayınız son 10 yılımız kayıptır. Öyle çok çalışmalıyız ki o kayıp, yitik yılların zararı da çıksın, işsiz, fakir kimse kalmasın. Kalkınmış insan, kalkınmış ülkenin göstergesidir.