Zaman denizinde medya

Medya dünyada da bizdeki kadar sık el değiştirmekte midir? Bizdeki kadar medyaya el konmakta mıdır? Bizdeki kadar medya sahipleri hapse girmekte midir? Medya şirketleri bizdeki kadar kısa ömürlü müdür? Türkiye'de bazı medya patronları genç yaşta ölüyor, bazısı imparatorken bir ânda muhtaç hale düşüyor. Öyleyse bir yanlışlık yok mu, bir yerde hata yapılmıyor mu? Yanlışlık bir değil, hata da birden fazla. Böyle olduğu için medyanın itibarı yerlerde. Böyle olduğu için yazılı medya tiraj alamamakta, üstelik o tirajın mühimce bir kısmı da spor basınına ait, görsel medya, artık gına getiren diziler dışında bir yenilik sunamamakta. Osmanlının son, Cumhuriyetin ilk yılları romancıları olmasa bu tv'ler ne yayınlayacaktı? Haberler bile magazin ağırlıklı ve laf köpürtmesi. Eskiden "gazete yazıyor" sözü bir teminattı. O söz medyanın matbuat çağına ait bir itibardı. Sonra basın çağı geldi, onu medya çağı takip etti. Renk, teknoloji, ekonomik imkân her şey tamam. Ama sıra huzura gelince o yok. Zira vahim hatalar işlenmekte. Bazıları medyayı, gazeteyi, sütunu, televizyonu bir baskı unsuru olarak kullandı. Medya fikir, yorum ve haber için vardır. Bazı patronlar içinse silah. Medya gücü kullanılarak menfaat elde edilmeye çalışılıyor. Zaman zaman asker kışkırtıcılığı yapıldı. Sivil iktidarlara karşı aslan kesilen manşet ve köşeler, asker karşısında askeri bile rahatsız eden küçüklükler gösterdi. Müstehcenlik pazarlamacılıktan farksız. Milletin dini ve değerleri kaale alınmıyor. Türk medyası nefs muhasebesi yapmadı. Birbiriyle dayanışma içinde olmadı. Sol ve laik cemaatleşmeler yaşandı. Halbuki diğerlerine cemaat gazetesi diyorlardı. Medya cemaatlerindeki tutuculuk hiçbir cemaatte görülmedi. Etraflar surlarla çevrildi. Billur köşklerde imtiyazlı kalem ağaları, ağızlarında purolarıyla. Tabiî ki medya diktasına hayır. Ne iktidar dalkavukluğu, ne iktidar düşmanlığı... Hür ve haysiyetli bir meslek.