Ebe hanımın nöbetçi olduğu gün
31 Ekim 2015 02:00
"Köylerden gelen hastalar, erkek olsun kadın olsun trahom savaş memuru Necati Beyi arardı..."
Sağlık ocağımızda iki doktor, iki hemşire, altı ebe, bir şoför, bir sekreter, bir trahom savaş memuru bir de hizmetli görev yapıyordu. Kadroya tek eksik olan sağlık memuru olarak ben göreve başlayınca bütün kadro tamamlanmış oldu.
Tatvan o zaman Doğu'nun en büyük, en şirin ve en güzel ilçelerinden biriydi. Merkez ve köyler olarak yaklaşık 40 bin nüfusa tek sağlık ocağı olarak hizmet götürmeye çalışıyorduk. Merkezde hasta muayenesi, iğne, pansuman, gebe, bebek takipleri aşılama eğitim ve diğer bütün sağlık hizmetlerini yaparken köylerde de hasta muayenesi, bulaşıcı hastalık takibi, çevre sağlığı ve aşılama hizmetleri yapıyorduk.
Sağlık ocağımızda yapılan görev bölümünde, iğne pansumanı her gün değişmeli hemşire ve ebe arkadaşlarla beraber ben yapıyordum. Tatvan mutaassıp ve mütedeyyin insanlarımızın bulunduğu bir yer olduğundan iğne için gelen kadınlara benden ziyade ebe veya hemşire hanımlar iğne yapıyordu. Aynı şekilde erkekler de kadınlara iğne yaptırmak istemeyince onların iğnesini de ben veya Necati Efendi yapıyorduk.
Bilhassa köylerden gelenler, erkek olsun kadın olsun hep trahom savaş memuru Necati Beyi ararlardı. Çünkü o kendini köylerde hep doktor olarak tanıtmıştı ya da öyle bir kanaat oluşmuştu.
Gelen vatandaşa doktoru sorup biz de gösterdiğimizde onlar hep "Biz o kafası kel olan doktoru arıyoruz" derlerdi. Biz de onu gösterir gülerdik.
Bir de Hemşire Mükerrem Abla mecbur kalır da erkeklere iğne yaparsa, dakikalarca ellerini yıkar uzun süre söylenir dururdu. O zamanlar şimdiki gibi reçete kontrolü bilgisayar kaydı gibi şeyler pek olmadığı için kim eline bir iğneyi alıp gelse, doktorun yazıp yazmadığını fazla araştırmadan hemen iğnesini yapardık. Gerçi o zaman da herkes her istediği ilacı nereden bulacaktı?!.
Şimdi doktor yazmadan, elinde reçetesi bulunmayan veya bilgisayara kaydı olmayan iğneyi yapmak veya Penisilin türü iğneleri hastane dışında sağlık ocaklarında dahi yapmak mümkün değildir.
Neyse bizim yeni mezun ve yeni atanan ebe hanımlardan birisi nöbetçi olduğu gün mahalleden bir kadın, eline alıp geldiği bir iğneyi hiç reçetesi var mı yok mu sormadan, doğru dürüst incelemeden hem de acele tarafından kadına yapıyor. DEVAMI YARIN
1974
yılı Ekim ayının 28'inde Bitlis'in şirin ilçesi Tatvan Sağlık Ocağında
göreve başladım. Üç yıl boyunca görev yaptığım bu güzel ilçede hiç
unutamayacağım çok güzel hatırlarım oldu. Bu da onlardan birisidir.
Sağlık ocağımızda iki doktor, iki hemşire, altı ebe, bir şoför, bir sekreter, bir trahom savaş memuru bir de hizmetli görev yapıyordu. Kadroya tek eksik olan sağlık memuru olarak ben göreve başlayınca bütün kadro tamamlanmış oldu.
Tatvan o zaman Doğu'nun en büyük, en şirin ve en güzel ilçelerinden biriydi. Merkez ve köyler olarak yaklaşık 40 bin nüfusa tek sağlık ocağı olarak hizmet götürmeye çalışıyorduk. Merkezde hasta muayenesi, iğne, pansuman, gebe, bebek takipleri aşılama eğitim ve diğer bütün sağlık hizmetlerini yaparken köylerde de hasta muayenesi, bulaşıcı hastalık takibi, çevre sağlığı ve aşılama hizmetleri yapıyorduk.
Sağlık ocağımızda yapılan görev bölümünde, iğne pansumanı her gün değişmeli hemşire ve ebe arkadaşlarla beraber ben yapıyordum. Tatvan mutaassıp ve mütedeyyin insanlarımızın bulunduğu bir yer olduğundan iğne için gelen kadınlara benden ziyade ebe veya hemşire hanımlar iğne yapıyordu. Aynı şekilde erkekler de kadınlara iğne yaptırmak istemeyince onların iğnesini de ben veya Necati Efendi yapıyorduk.
Bilhassa köylerden gelenler, erkek olsun kadın olsun hep trahom savaş memuru Necati Beyi ararlardı. Çünkü o kendini köylerde hep doktor olarak tanıtmıştı ya da öyle bir kanaat oluşmuştu.
Gelen vatandaşa doktoru sorup biz de gösterdiğimizde onlar hep "Biz o kafası kel olan doktoru arıyoruz" derlerdi. Biz de onu gösterir gülerdik.
Bir de Hemşire Mükerrem Abla mecbur kalır da erkeklere iğne yaparsa, dakikalarca ellerini yıkar uzun süre söylenir dururdu. O zamanlar şimdiki gibi reçete kontrolü bilgisayar kaydı gibi şeyler pek olmadığı için kim eline bir iğneyi alıp gelse, doktorun yazıp yazmadığını fazla araştırmadan hemen iğnesini yapardık. Gerçi o zaman da herkes her istediği ilacı nereden bulacaktı?!.
Şimdi doktor yazmadan, elinde reçetesi bulunmayan veya bilgisayara kaydı olmayan iğneyi yapmak veya Penisilin türü iğneleri hastane dışında sağlık ocaklarında dahi yapmak mümkün değildir.
Neyse bizim yeni mezun ve yeni atanan ebe hanımlardan birisi nöbetçi olduğu gün mahalleden bir kadın, eline alıp geldiği bir iğneyi hiç reçetesi var mı yok mu sormadan, doğru dürüst incelemeden hem de acele tarafından kadına yapıyor. DEVAMI YARIN