İstanbul'da başka adam mı kalmadı?

"Kimi yarısını almış, kimi dörtte birini kimi hiç alamamış... Bizim müteahhit para yetiştiremiyor..."

"Başarının yarısı cesarettir" derler, bilmem siz bu söze inanır mısınız? Ama ben o bizim müteahhidin, vaktiyle bizim on dairelik beş katlı apartmanı nasıl diktiğini anlatacağım. Kararı siz vereceksiniz. Yaptığı işe ister başarı deyin ister başka bir sıfat verin orasını da size bırakıyorum.

Ben çocuk sayılırdım o yıllarda. Bu müteahhit, "alaylı" dedikleri tarzda işini düşe kalka öğrenmiş. Gözü pek, ağzı iyi laf yapan birisi... Memlekette iflas etmiş gelmiş İstanbul'a...

"Ne iş yaparsın sen?"

"Müteahhidim..."

Diyorlar ona ki: "Buraya beş katlı bir bina dikeceğiz yapabilir misin?"

Diyor ki: "Ha ondan kolay ne vardır?"

"E bunu kaça çıkartırsın?"

"Şu fiyata"

"Şu kadara olmaz mı?"

"Olmaz!"

Pazarlık filan derken anlaşıyorlar... Bizim müteahhit arsaya gelip kazmayı vuruyor... Peşinden bina için malzemeler gelmeye başlıyor...

Taş getiriyor, kum getiriyor, çimento getiriyor... İyi... Malzemeyi yıkan gidiyor... Aradan bir zaman geçiyor bu adamlar inşaata tekrar geliyorlar. Peki niye? Niye olacak adamlar parasını tam alamamış ki?

Kimi yarısını almış, kimi dörtte birini kimi daha hiç alamamış... Bizim müteahhit para yetiştiremiyor. Ödemekte zorlanıyor. Adamlar gelip gelip gidiyor. Ha bugün ha yarın bir tuhaf durum...

Diyor ki babam ona: "Ula bu ne haldir böyle? Ayıp olmuyor he?"

Ses çıkartmıyor müteahhit... Kafası büyük işlerde gibi inşaata bakıyor... Babam diyor ki:

"Ha sen bu şekilde bu inşaatı nasıl bitireceksin? Sana bir daha kum getirmezler ki, taş getirmezler ki, çimento getirmezler ki?"

O ara müteahhidimizin (!) gözü parlıyor. Diyor ki:

"Ula koca İstanbul'da beni bir tek bunlar tanıyor?"

"Tanıyor işte!"

"Başka adam kalmadı mı? Giderim başka kumcuya, giderim başka demirciye, çimentocuya. Veririm sonra paralarını da!.."

Babam şaşırmış vaziyette ayrılıyor... Ve lakin bu müteahhit birisine borcu zor öderken ötekinden malzeme getirerek, berikini zor öderken ötekinden getirerek öyle öyle inşaatı yaptı bitirdi... Gecikmiş olsa da kimseye de borcu kalmadı. Hey gidi rahmetli hey...

        Y. Özdemir-İstanbul