"Kızım şuna bir bakıver, kim arıyormuş?"

"Bir düğün olduğunda kimse beni davet etmez. Bir etkinlik olduğunda hiç kimsenin kadrosunda yerim olmaz. Kimsenin aklına gelmem..."

Bir futbolcu için demişlerdi: "Onun ayağına değen top gol olur..."

Bazı insanlar da öyle. Birisiyle bir kez merhabalaşsın. Anında kaynaşır, samimiyet kurar. Ortak yönler geliştirir ve sonra can ciğer kuzu sarması oluverir. Tabii kendisi istediği zaman...

Ben ise ne kadar çabalarsam çabalayayım tanışmanın ötesinde bir dostluk kuramıyorum. Tanışırken iyi duygu ve temennilerle ayrılıyorum. Ancak o görüşmenin ikinci adımını bir türlü atamıyorum.

Ya o kimseyle bir daha hiç görüşmüyorum. Ya da bir vesileyle ikinci üçüncü defa aradığımda ilk görüşmede yaşanan duygudan eser olmadığını fark ediyorum.

Kimseye zerre kötülüğüm yok... Kimsenin tavuğuna kış demiyorum. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmıyorum. Ama kimseyle dostluğumu bir adım öteye götüremiyorum. Herkesin özel dostlukları var. Birbirlerine özel muhabbetleri var. Şakalaşmaları var. Birbirini arayıp sormaları var... Ama benim hiç kimseyle özel muhabbetim yok... Evde çocuklarımla bile iletişim kuramıyorum...

Bir düğün olduğunda kimse beni davet etmez. Bir etkinlik olduğunda kimsenin kadrosunda yerim olmaz. Hiç sokağa çıkmasam kimse "neredesin" diye aramaz. Günlerce değil aylarca hiç telefonum çalmaz.

Size daha enteresan olanı söyleyeyim... Geçtiğim günlerde yaşlı annemi telefonla arayayım dedim. Uzun uzun çalan telefon nihayet açıldı.

"Nasılsın anne?" diye hal hatır sorayım dedim. Annem, "Kimsin sen evladım tanıyamadım" dedikten sonra benden başka diğer kardeşlerimin ismini saymaya başladı. Sonra da yanındaki yeğenime uzattı telefonu:

"Kızım şuna bir bakıver, kim arıyormuş?"

Yeğenim aldı telefonu. Ona seslendim: "Nasılsın yeğenim?"

Şükür yeğenim sesimden tanımıştı: "Ooo dayıcıyım... Sen miydin? Nasılsın iyi misin?" dedikten sonra "gözünüz aydın, bebeğinize Allah hayırlı uzun ömürler versin" demesin mi? Yine yıkıldım. Çünkü arayanın küçük dayısı olduğunu zannetmiş. Küçük kardeşimin bir çocuğu olmuştu... Konuşmuşken ona "hayırlı olsun" diyordu. Yeğenimin de aklına gelmiyorum... Telefon açtığım halde bile ben onların dünyasında da yoktum...

Negatif enerjiden, pozitif enerjiden söz ediyorlar. Ne yapınca pozitif olunuyor anlamıyorum? Niye kimseyle iletişim kuramıyorum. Niye iletişimim birkaç kelimelik görüşmeyle sınırlı kalıyor. Niye?

        Mustafa Aydın-Yozgat