Abdüllatif Uyan

Fudayl bin İyâd hazretleri; Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri ile ömründe iki defâ görüşmüş, karşılıklı sohbette bulunmuştu.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin huzûruna, bir gün bâzı kimseler geldiler ve; "Emr-i mâruf nedir efendim?" diye sordular.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin huzûruna bir gün bâzı sevdikleri gelerek "Efendim, niçin evlenmiyorsunuz?" diye sordular.

Ebû Hâlid anlatıyor: “Evimiz, Hazret-i Dâvud'un “rahmetullahi aleyh” eviyle karşı karşıyaydı. Ben, gecenin hangi saatinde uyansam, Dâvud-i Tâî hazretlerinin ışıklarını yanar vaziyette görürdüm. Geceleri uyumazdı. Ya duâ ederdi. Ya da ağlardı! Ben her gece onun duâ ve ağlama seslerini işitirdim!”

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri vefât ettiği gece, semâdan bir ses işitildi.

Bir kimse anlatıyor: Hazret-i Dâvud'un “rahmetullahi aleyh” hastalandığını duyup ziyâretine gittim. Hava çok sıcaktı... Baktım, Kur’ân-ı kerîmden “cehennem ateşi” geçen bir âyet-i kerîmeyi tekrar tekrar okuyor ve gözyaşı döküyordu! Yanına yaklaştım. Ve kendisine; “Seni açık havaya çıkarayım mı?” dedim. Cevâben; “Hayır istemem, ben ölürsem cenâzemi şu duvarın arkasına gömün” dedi. Merak etmiştim... “Niçin?” dedim. Cevâben; “Sağlığımda uzletteydim. Ölünce de uzlette olmak, kimsenin görmediği bir yerde yatmak istiyorum” buyurdu.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, dâima hüzünlüydü! Geceleri Hak teâlâya yalvarır ve çok duâ ederdi.

Kûfe'de bâzı kimseler, Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerine gelerek "Bize nasîhat eder misiniz?" dediler.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesi olup kabr-i şerîfi Bağdat'tadır.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün sohbetinde; "Kardeşlerim! Allahü teâlânın size verdiği nîmetlerden, muhtaç olanlara verin, yoksa elinizden çıkar" buyurdu.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerine, bir gün “Cennete ne ile girilir efendim?" diye sordular.

İmâm-ı Âzam'ın oğlu Hammâd ile Ebû Yûsüf hazretleri, Dâvud-i Tâî hazretlerini “rahmetullahi aleyhim” ziyârete geldiler bir gün.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, büyük velîdir.

Halîfe Hârun Reşid, bir gün Ebû Yûsüf hazretlerine; “Gel, seninle Dâvud-i Tâî hazretlerini ziyârete gidelim, dedi.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin evine biri geldi bir gün.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinden bir kişi nasîhat istedi. Ona cevâben;

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin vefâtından bir gün önce, bir sevdiği yanına gitti.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, Allah adamlarındandır.

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gece evinin damına çıktı. Orada günahlarını düşünüp hıçkırarak ağlamaya başladı!

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün Câfer-i sâdık hazretlerine;