Abdüllatif Uyan

Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) rivayet eder: Bir gün gördüm ki Server-i Enbiya (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddîk (radıyallahü anh) ile müsafeha etti.

Bir gün Medine'ye bir gayr-i müslim gelip, Peygamber Efendimiz'den (sallallahü aleyhi ve sellem) dünyalık bir şeyler istedi. Efendimiz ona bir "koyun sürüsü" verdi ki, koca bir vadiyi dolduruyordu.

Peygamber Efendimiz'in (sallallahü aleyhi ve sellem) mübarek vücudu, "çiçek"ten daha güzel kokardı. Birinin elini tutsa, o el günlerce "güzel" kokardı. Bir yerden geçse, "güzel kokusu" mahalleyi sarardı.

Ebül Fadl Ahmedî hazretleri; "İlim sahipleri ile konuşurken dilinize, evliya ile konuşurken kalbinize sahib olun ve huzurlarına edeple gidin!" buyurdu.

Cezayir'de yetişen Ebül Abbas Müstegânimî hazretleri hocasıyla olan görüşmesini şöyle anlatır: Bir gün dükkânımıza teşrif etmişti.

Bir kimse şöyle anlatıyor: Bir gün Kâbe-i muazzamayı tavaf eden tek gözlü birisini gördüm. "Ey Allah'ım! Senden sana sığınırım!" diyordu.

O Arab kişi, Ali bin Ebi Talib'in (radıyallahü anh) huzurlarına gitmek üzere yola koyuldu. Az sonra geldi ve kapıyı çaldı. Hazret-i Ali kapıya çıkıp, onu görünce, içeri girdi. Server-i Âlem'e;

Ali bin Ebi Talib Medine'den dışarı gitti. Gördü ki, bir Arab kuyudan su çekip, davarlarına su verir. O Arab'a;

İftar vaktinde çörekleri önlerine alıp, tam iftar edecekleri sırada bir "yetim" geldi kapıya. Yiyecek istedi.

Hazret-i Hasen ile Hazret-i Hüseyin (radıyallahü anhüma) hasta olmuşlardı. Fahr-i Âlem Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bu torunlarını görmeye vardılar.

Bir gün Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretleri; "Yâ Âişe! Dilerim ki, eshabımdan bazısı yanıma gelsinler. Onlara bazı söyleyeceklerim vardır" buyurdu. Sordum:

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) halifeliği zamanında bir deve palanını düşür- müştü. Halife o palanı alıp devenin peşinden süratle giderken terledi. Derken Hazret-i Ali (radıyallahü anh) ile karşılaştılar.

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) zaman-ı şeriflerinde bir gün Medine-i münevvere'de zelzele oldu. İnsanlar korkularından ızdıraba düşüp Halifeden dua istediler.

Bu esnada kapı çalındı. Server-i Enbiya; "Yâ Âişe! Kapıyı aç, gelen Ebu Bekr'dir. İçeri gelsin!" buyurdu. O da kapıyı açtı. Babası içeri girdi.

Sultan-ı Enbiya (sallallahü aleyhi ve sellem) bir ayağını mescidin içine koyup, diğer ayağını henüz koymadan, Hazret-i Cebrail yetişip; "Yâ Muhammed! Mescide girme ki, izin yoktur" dedi.

Bir gün Fahr-i kevneyn ve Resul-i sekaleyn (sallallahü aleyhi ve sellem), Hazret-i Âişe-i Sıddîka'nın (radıyallahü anha) evlerine teşrif buyurdu ve;

Mizanda günahları ağır gelen müminler, cehenneme doğru sevk edilir. Ateşe yaklaşınca korkuya kapılıp; "Yâ Muhammed!" diye feryad etmek isterler. Malik sorar onlara:

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretleri, kendi hakkında münafıkların çevirdiği plan ve entrikaları bilir ve haber verirdi eshabına.

Ebu Müslim Havlânî hazretleri mescidden evine dönüp kapıya yaklaşınca; "Allahü ekber!" diye seslenerek geldiğini haber verirdi. Hanımı da içeriden "Allahü ekber!" diyerek cevap verirdi.

Yemen'de yalancı Peygamberlerden Esved-i Ansî, Allah dostlarından Ebu Müslim Havlânî hazretlerini sorguya çekip; "Hazret-i Muhammed'in Peygamber olduğuna inanır mısın?" diye sordu.