Abdüllatif Uyan

Hanım sahâbîlerden hazret-i Ümmü Hiram "radıyallahü anhâ", Efendimiz'in "aleyhissalâtü vesselâm" süt teyzesidir. Resûlullah Efendimiz, sık sık ziyâretine giderdi bu hanımın.

Hazret-i Alî'nin "kerremallahü vecheh" bir ismi de Ebû Türâb idi. Kendisi zaman zaman; "Bana Ebû Türâb adından daha sevgili ad yoktur. Zîrâ onu Fahr-i âlem Efendimiz koymuştur" buyururdu. Hâdise şöyle oldu:

Kays bin Hâris rivâyet eder: Bir kişi hazret-i Muâviye bin Ebî Süfyân'dan "radıyallahü anhüm" bir mesele suâl etti.

Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" Tebük gazâsında "bin altın" getirdi. Resûlullahın kucağına döktü. Efendimiz çok sevindi.

Resûl-i ekrem Efendimiz bir gazâdan sâlimen dönmüştü. Huzuruna bir câriye gelip; "Yâ Resûlallah! Sen gazâdan sâlimen geri dönersen, huzûrunda tef çalıp tegannî edeyim diye nezr etmiştim" dedi.

Abdullah bin Ömer "radıyallahü anhümâ" hazretlerinden rivâyet edilmiştir. Hazret-i Habîbullah "sallallahü aleyhi ve sellem";

Bir gün Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" sabâh namâzını kılıp, mübârek yüzünü eshâba dönünce, Ebû Bekr-i Sıddîk'ı "radıyallahü anh" suâl etti.

İdrîs Nebî Cehenneme girdi. Her yerini gezdi, gördü. Ve dışarı çıktı.

İdrîs aleyhisselâm hazret-i Azrâil ile tanıştığına memnun oldu. Çok sevindi Ve kendisine; "Bir ricâm var" dedi.

İdrîs aleyhisselâm'a Allahü teâlâ 72 lisânla konuşmayı nasîp etti. Her kavmi kendi lisânıyla dîne dâvet etti. Harp âletleri yaptı.

İdrîs aleyhisselâm'a hazret-i Cebrâil dört defâ geldi ve Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bildirdi. O da halka teblîğ etti.

İdrîs aleyhisselâm, Kur'ân-ı kerîmde ismi geçen peygamberlerden olup, Şît aleyhisselâm'ın torunlarındandır. Kendisine otuz suhuf geldi.

Şît aleyhisselâm, Âdem aleyhisselâmın oğludur. Babasından sonra peygamber oldu. Allahü teâlâ, buna elli suhuf gönderdi.

Müşrikler, İslâmın yayılmasını engellemek için şeytanca, Fir'avunca plânlar yapıyorlardı. Şöyle ki;

Hazret-i Mûsâ aleyhisselâm zamanında çok günahkâr bir kişi vardı. Bir gün Hastalandı. Sonra da öldü.

Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" Resûlullah Efendimiz'e bîat ederken; "Allah yolunda hiçbir kötüleyicinin kötülemesine aldırmayacağına ve hep doğru sözlü olacağına" dâir söz vermişti.

Ebû Zer-i Gıfârî hazretleri "radıyallahü anh" hasta olduğu bir gün hanımına; "Dışarı bak bakalım, gelen giden var mı?" diye sordu. Hanımı dışarı bakıp; "Kimseler yok" deyince;

Ebû Zer-i Gıfârî hazretlerinin "radıyallahü anh" devesi zayıf ve dayanıksız olduğu için Tebük harbinde gerilerde kalmıştı. Deve zor yürüyordu.

Hazret-i Abbâs münasip görünce, birlikte Ebû Tâlib'e gelip, durumu söylediler. Ebû Tâlib sevindi. Minnettâr oldu.

Hazret-i Alî'nin Ebû Tâlib'in dokunmasına ma'nî olması, kendisine önce Resûlullah dokunsun diye idi. Annesinin emzirmesine mâni olması da, önce Resûlulahın mubârek ağız suyundan emmek istemesiydi. Hikmeti bu idi.