Abdüllatif Uyan

Bekir bin Abdullah Müzenî hazretleri, yaşlı birini görse, kendi kendine; "Bunun ibâdeti benimkinden çoktur. Onun için o benden daha fazîletlidir" derdi.

Tâbiîn'den Bekir bin Abdullah Müzenî hazretleri; "İyi amellerimin içinde en değerlisi, Allah dostlarına karşı olan sevgimdir" buyurdu.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh, bir gün bâzı eshâbla birlikte bir yere gidiyordu ki, birden ağlamaya başladı.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" halîfe iken bir melik elçi göndermişti. Elçi, Medîne'ye gelince sordu birine: "Halîfenin sarayı ne tarafta?" "Onun sarayı yoktur!"

Halîfe hazret-i Ömer radıyallahü anh, bir gün Selmân-ı Fârisî hazretlerini çağırıp; "Seni İran'a vâli tâyin ettim. Hemen git vazîfeye başla. Ama Resûl-i ekrem'in yolundan zinhâr ayrılma!" buyurdu.

Halîfe Hazret-i Ömer radıyallahü anh bir gün yeni ve temiz bir elbise giyerek çıktı evinden. Namaz için câmiye gidiyordu. Ama gidemedi. Zîra bir hâdise oldu.

Ömer ibnil Hattâb'ın radıyallahü anh halîfelik devrinde bir gece yarısı yabancı bir kervan gelip konakladı Medîne'de.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" bir gece tebdîl-i kıyâfetle şehirde dolaşıyordu ki, evin birinden bir kadın sesi işitti. Kulağını verip dinledi.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" halîfe iken bile sıkıntıyla yaşar, elinde avcunda para bulunmazdı. Fakirdi yâni.

Hazret-i Ömer'in radıyallahü teâlâ anh devrinde bir gazâda çok ganîmet malı alınmış, bunların erlere taksîmi işine bizzât hazret-i Ömer nezâret ediyordu.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh halîfe iken bâzı eshâbla Şam'a gidiyorlar ve deveye kölesi Mugîre ile nöbetleşe biniyorlardı.

Ahlâksız bir kadın, Hazret-i Ömer'in çok sevdiği bir gence musallat olmuştu. Elde edemeyince, bir kocakarıya gidip; "Beni falan genç ile buluştur" diye yalvardı.

Bir gün Hazret-i Ömer radıyallahü anh evinde otururken biri gelip; "Bizans'tan bir elçi geldi efendim" diye arz etti. Halîfe cevâben; "İçeri alın" dedi.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" devrinde çok memleket fethedilmiş ve çok ganîmet alınmışken kendi yaşayışı hiç değişmedi.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" halîfe iken, bir gün Îran'dan huzûruna bir grup Müslümân geldi.

Müşrikler, Ömer bin Hattâb'ın uzaktan yalın kılıç gelmekte olduğunu görünce, bir tanesi; "Gördünüz mü, buna Hattâboğlu demişler!" diyerek sevincini dile getiriyordu.

Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" îmâna gelince; "Yâ Resûlallah! Kardeşlerimiz kaç kişidir?" diye sordu.

Hazret-i Hamza; "Korkmayın! Gelen bir kişidir. İyi niyetle geldiyse hoş geldi. Yoksa şu kılıçla başını keserim!" dedi. Sonra kapıya çıktı.

İlk Müslümânlar, Erkam'ın evinde bir araya gelmişler; "Âh ah! Kelime-i şehâdeti bir kerecik olsun, şöyle yüksek sesle haykıramadık şu küffâra karşı" diye dertleşiyorlardı.

Habbâb saklandığı yerden çıktı ve büyük bir heyecanla; "Müjde yâ Ömer! Dün gece Resûlullah seninle ilgili bir duâ etti" dedi. Ömer sordu merakla: "Nasıl duâ etti?"