Abdüllatif Uyan

Abdullah-ı Dehlevi hazretleri, bir gün yanına birini alıp akrabasından ihtiyar bir kadıncağızın ziyaretine gitti. Hanımın kızı vefat etmiş, onu taziye için gitmişti evine.

Abdullah-ı Dehlevi hazretleri, çok büyük evliyadır. Nice fasık kimseler, hatta kâfirler, Onun bir teveccühüyle hidayete kavuşurlardı.

Abdullah-ı Dehlevi hazretleri zamanında bir ara kıtlık olmuştu Delhi'de.

Bir gün, birisi, ölüm yatağındaki hastasını sırtlayıp, bir seher vakti Abdullah-ı Dehlevi hazretlerine geldi ve; - Ey efendim, hastamız ağırlaştı. Bir dua etseniz, belki şifa bulur, dedi. Mübarek zat, şöyle bir nazar etti hastaya.

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin huzuruna bir gün birisi gelerek;

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin bir talebesi hastalanmıştı.

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin talebesinden biri yolda gidiyordu ki, bir ara hocasını görür gibi oldu yanında. Hocası kendisine;

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin Resulullah Efendimize "aleyhissalâtü vesselâm" muhabbeti çok fazla idi. Bir gün, Ona olan muhabbet ve hasretten dayanamaz hale geldi ve o aşk ile saatlerce ağlayıp uyuyakaldı. Resulullahı gördü rüyasında.

Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün dere kenarında abdest alıyordu ki, biraz ötede bir kadın ilişti gözüne. Bir kere baktıysa da, hemen kapattı gözünü.

Abdullah-ı Dehlevi hazretleri, Resulullah Efendimizi "aleyhissalâtü vesselâm" pek fazla sever, ismini işitince kendinden geçerdi.

Abdullah-ı Dehlevi "rahime-hullahü teâlâ", kâmil bir mürşit olup, insanların kalbine nur ve feyiz veriyordu.

Abdullah-ı Dehlevi "rahime-hullahü teâlâ", sülale-i Resuldendi. Henüz dünyaya gelmeden babası rüya gördü Onun hakkında.

Behaeddin Zekeriyya hazretleri, fevkalâde sabırlı olup, kendisine kötülük edenlere ihsan ve ikramla cevap verirdi. Bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, Allahü teâlâ sevdiği kullarını imtihan eder. Sabrederlerse imtihanı kazanırlar, buyurdu. Ve ekledi:

Behaeddin Zekeriyya "rahime-hullahü teâlâ", kerametler sahibi bir veli zattır.

Behaeddin Zekeriyya "rahime-hullahü teâlâ", henüz çocukken, kalbi ilim öğrenmek aşkıyla yanıyordu. Şihabüddin-i Sühreverdi hazretlerinden çok istifade etti ve bu veliden aldığı feyizleri saçtı insanların kalbine. Hocası, insanları irşad için Mültan'a gönderdi Onu.

Arif-i Rivegeri "rahime-hullahü teâlâ", gençliğinde derslerini çok iyi yapıyor, hocaları kendisini çok sevip takdir ediyorlardı.

Alaüddin-i Sabir hazretlerinin vefatından sonra bir İngiliz, yanında adamlarıyla birlikte Kalyar beldesini gezmek için gelmişti bir gün. Bu büyük zatın kabrini görünce, saygısızca ve ayakkabılarıyla girmeye yeltendi.

Bir zamanlar Hindistan'da Ganj Nehri üzerine bir kanal yapılması düşünülmüştü.

Alaüddin-i Sabir hazretleri vefat edince, orada bazı hadiseler vuku buldu Şöyle ki;

Alaüddin-i Sabir hazretlerinin en büyük talebesi Şemseddin-i Türki idi. Bu zat, Kalyar faciasından yedi sene sonra, on kişiyle Acühan beldesine geldi. Maksadı, Feridüddin Genc-i Şeker hazretleriyle tanışmaktı. Görüşüp tanıştılar.