Ercan Yıldız

Eyüpspor’un hocasının sarı kırmızılıların evladı, başkanının da tribünlerinden geliyor olması kötü niyetli kişiler için çirkin bir dedikodu malzemesiydi. 13 maçın tamamında oynayan üç oyuncunun (Ahmed Kutucu, Melih Kabasakal, Robin Yalçın) Galatasaray maçı öncesi cezalı duruma düşmesi, o kişilere “Galatasaray’a kıyak geçecekler” dedirtmeye yetti. Ancak, sahada 6 sakatıyla birlikte 9 eksiği olan Eyüpspor’un futbolu kötü niyetli algıcıların yüzüne atılan büyük bir tokat gibiydi. 

Turnuvadaki taktik anlamda en olgun maçımızı Avusturya karşısında oynamıştık. Grup karşılaşmalarında dörtlü savunmayla oynarken bol bol defans hataları yapmış, ancak olağanüstü goller atarak gruptan çıkmayı başarmıştık. Son 16 turunda Avusturya karşısında ilk defa beşli savunmayla sahaya çıkınca son 15 dakikalık baskı haricinde taktik disiplinden kopmadan ve az pozisyon vererek çeyrek finale uzandık. Hollanda karşısında da benzer anlayışla sahaya çıktık. Bu beşli savunma dizilişi bizi ilk üç maçın aksine yine az pozisyon veren takım hâline getirdi.

Kaybedebileceğimiz bir rakipti Portekiz. Ancak gereken dersi çıkarabilecek miyiz?

Önce şunu yazmakta fayda var. Gürcistan’ın FIFA dünya sıralamasındaki yerinin 75 olması, Almanya biletini play-off sonrası alması ve de ilk defa bu Avrupa Şampiyonası’na katılması, takım dâhil biraz rehavete sürüklemiş gibi herkesi.

Tribünler Şampiyonlar Ligi finali gibi hıncahınç dolu, rakip de Süper Lig’deki son günlerini yaşayan Pendikspor olunca, Galatasaray’ın coşkulu bir galibiyet alacağı kaçınılmaz görünüyordu.

Millî maç araları bazı takımlar için ilaç gibi olur. Düşüş yaşayan, sakatlıkları çok olan takımlar bu arada yara sarma şansı yakalar.

Galatasaray’da hücum üretkenliği konusunda kısırlık yaşandığı artık yadsınamaz bir gerçek. Bu durum dün akşam iyice ayyuka çıktı.

Derbinin ilk yarısı beklentilerin çok uzağında kaldı. Hatta 29. dakikada Mert Günok’un kırmızısı sonrası sıradan bir lig maçına dönüverdi.

Galatasaray’da geçen sezondan beri süregelen ciddi bir problem var.

Galatasaray adına millî ara sonrası olabilecek en iyi rakipti Samsunspor.

Üç maçını da kaybeden Gaziantep’in, Galatasaray’a zorluk çıkarmasını kimse beklemiyordu 90 dakika öncesinde.

Galatasaray’ın futbolcu yapısı ve de oyun kültürü, oynamaya çalışan takımlar karşısında gerçekten çok etkili oluyor.

Büyük kulüplerimizin aynı anda Avrupa macerasına bu kadar erken başladığı bir sezonu daha önce hiç yaşamamıştık. Hazırlık maçı oynaması gereken tarihlerde resmî maça çıkıyor takımlarımız.

Rakip, topu topu 8 takımlı Moldova liginin üçüncüsüydü. Kadro değeri de sadece 3,3 milyon avroydu. Eh, yeni yıldızlarıyla 183 milyon avro kadro değerine ulaşan Fenerbahçe’nin böyle bir rakip karşısında zorlanması beklenemezdi zaten.

Okan Buruk’un finişe üç hafta kala herhangi bir kazaya uğramak istemeyişini anlayabiliyorum ama şampiyon takıma böyle bir oyunun yakışmadığını söylemeden edemeyeceğim.

Galatasaray bu sezon direkt hücum anlayışıyla oynuyor.

Gazetelerde yazılıyor, televizyonlarda sık sık dillendiriliyor, “Ligde kıyasıya şampiyonluk yarışı yaşanıyor.

Şu bir gerçek ki deprem arası en çok Galatasaray’ı vurmuş.

Abdullah Avcı dev maça cesur sayılabilecek bir oyun kurgusuyla çıktı. On bir tercihi ve oyun planı kazanmayı hedefliyordu. Dörtlü savunmanın önünde Siopis, onun önünde de hücum gücü yüksek olmakla birlikte rakibin geriden oyun kurmasını engellemesini istediği bir beşli vardı.

Öncelikle, seri galibiyetlerle şampiyonluk yarışında kendine yer bulmaya çalışan Beşiktaş’ın, ligin zorlu ekiplerinden Alanyaspor karşısına beş önemli eksikle (Rosier, Saiss, Redmond, Josef, Ghezzal) çıktığını hatırlatmak gerekir