Halime Gürbüz

Abuk Prens'in çok kötü, fena bir üvey annesi varmış. Kötü kraliçe, her gün aynaya bakıp; "Ayna ayna söyle bana, şu prens teşekkürü bir puanla kaçıracak mı?" dermiş.

Şimdi ben Amerika'dayım ya çok pis gözlem yapıyorum! Ebeveyn çocuk ilişkilerine bakıyorum, bizden oldukça farklı. En basitinden buralarda anneye babaya ismiyle hitap sıradan. Bizde baba babadır. Buba, peder denebilir, şımarık veletle babasının sevgili kızı kontenjanından yararlananlar 'babişko, babacık' kullanabilir.

Maraş dondurması alırken mağdur olan birçok okurdan telefon aldık. "Bııyyyrrrrin, maraş donduuumaa" eşliliğinde dondurmayı kapmak için müşterileri dakikalarca kıvrandıran bu şahısları öncelikle kınayalım, gerek yanındakilere gerekse kız arkadaşına rezil olanlara "geçmiş olsun" diyelim, bir hal çaresine bakmaya çalışalım...

Amerika'da 'gurme dükkanı' sayılıp el üstünde tutulan ve fakat maalesef ülkemizde ayakta kalabilme savaşı veren tüm bakkallara...

Genetik olduğundan şüphe ettiğimiz 'merkezî yerde kuruyemişçi açma saplantısı'nı bir kenara bırakırsak, herkes kârlı yatırım peşinde.

Ah şu tezgahtarlar... Kalçanızı su tankeri gibi gösteren pantolonu 'size çok yakıştı' diyerek kakalamaya çalışanlar... "Düşünmeyin derim, tek kaldı elimde çünkü." benzeri uydurmalar... Defo değil o, eskitme yapmışlar... "Zengin gösterdi!" cümlesiyle iltifat mı hakaret mi ettiği belli olmayanlar... İyileri de var elbette. Onları takdir ediyor, "ablasının gülüüüü" diyerek yanaklarından sıkıp bir kenara oturtuyor ve "diğer modellerimize bakmak istemez miydiniz" diyoruz.

- Ecnebi hatunların abileri var mıdır? Abileri, abi midir abla mıdır yoksa hâlihazırda abla mı olmaktadır? Bilmem! Boyları uzundur.

Rasatiye Hepgözler Nobel Ödülü aldığı 'Cow on day ill key deep in cock lay a jackson' (kavun değil ki dibini koklayacaksın) adlı sosyoloji tezini bizlerle paylaştı. Kaynağında incelenerek hazırlanan tezde, Amerikan erkeği ile Türk erkeği arasındaki farklar gözler önüne seriliyor...

Yenibosna mahalli sanatçısı Ozan Deliborazan müziği bıraktığını açıkladı.

Malumunuz Toplum Destekli Polis Birimi bir süredir 'Kim o?' uygulamasını yürütüyor. Amaç, herkesin kapısına bacasına sahip çıkması için halkı eğitmek. Zili çalıp kendini sucu, tüpçü olarak tanıtan polislere yüz daireden kırk beşi bir şey sormadan kapıyı açmış. Zillere basıp basıp kaçıyorlar diye suçlanan mahallenin çocukları boşuna pataklanmış olsa da öğrendik ki; insanların yarısı, pat diye kapılarını açıyor!

Yaz geliyor, herkes zayıflama derdinde. Çarşaf çarşaf sihirli reçeteler yayınlanıyor, millet ölümüne diyet yapıyor.

Gelin-i Muazzama: Bu gelin çeşidinin sayısı soyu tükenmekte olan kelaynaklardan da azdır. On parmağında parmak başına yüz marifet düşer. Temiz, titiz, güler yüzlüdür. Kocasına itaatkâr, gelirine kanaatkâr, yoklukta cefakâr, yavrularına fedakâr, kayınvalide ve kayınpederine hürmetkâr, eşinin tüm sülalesine hizmetkâr, kendi ailesine vefakârdır. Darısı herkesin başına...

Evet artık büyüdük. Bizi ağlatacak tek şeyin elimizden alınan oyuncak olduğu zamanlarda değiliz.

Çocukluğumuzun en eğlenceli sosyal aktivitesi şarkı söylemekti. Ama nasıl şarkı söylemek? Yabancı dildeki şarkıları uydurarak söylemek... :) Kasetçalardan, Erovizyon'dan, oradan, buradan ne duyduksak; uydur uydur ipe diz... "loşontami kan taa ree, akşam yedim beşş faaa ree"

Sözde sivrisinek soykırım iddiaları tartışıladursun, kendilerine Sivrisinek Kurtuluş Ordusu adını veren bir sinek bulutu kuytuda kıstırıldı.

Psikiyatrisin loş, dingin ama bir o kadar da kasvetli muayenehanesinde kanepeye uzanmış sakinlemeye çalışıyordu. "Yok! Bu market poşetleri beni delirtecek doktor!!" dedi gözlerini kırpıştırarak. "Açamıyorum, açamıyorum!!" Psikiyatr, "sakin olun" diyerek yatıştırdı, "sizin durumunuzda yüzlerce insan var. Anlatın, anlatın rahatlayın"

2010 güzellik yarışması finalleri geçenlerde yapıldı. Finale Ankaralı güzeller damgasını vurdu falan, onu anladık da...

Uykusuzken çekilmez oluyorum! Çay içmediğimde de... O gün ikisi birlikte mevcuttu. Gazetede ise sıra dışı bir kalabalık. Çekim yapılacakmış; spotlar, kameralar, bir yığın alet edevat ve insan. Tam "kardeş, hangi kanalda çıkıcaz?" havalarındaydım ki, çekim ekibinden bir bayan "şu masaya geçin oturun, fon olsun" dedi! Bana! Figüranlık teklif etti! Uykusuz ve çaysız olduğumu söylemiş miydim? Sahne gözümde canlanıyordu; fın fın fınn...dedektif maktul başında açıklıyor; "katil orta boylu sarışın, kamera kablosuyla boğmuş..." "ben sadece baş rolde oynarım! Uzun soluklu dizilerde, Oscar'lık eserlerde başrol! "diye çırpınırken geçti, geçti..." dedi birileri. Hadi bahçeye iniyoruz toplu resim çekilecek."

Eh bahar artık başladı sayılır. Ben ve benim gibi alerjik bünyeler de hapşırmaya...

Bir dönem şüpheli paket paranoyası vardı hepimizde. Nerde sahipsiz poşet koli görsek "hepimiz öleeceez!" çığlıklarıyla kaçışırdık. Bomba imha ekipleri patlatırdı, bazen tarhana saçılırdı, bazen don fanila. Şimdilerde yerini 'telefonumu dinliyorlar mı ki?' aldı! İncir yerken kurt paranoyası yapmak bile yanında hafif kaldı.