Mehmet Oruç

Bağdat'ta bulunduğu sırada ilim öğretip, talebe yetiştirmekle meşgul olan İmam-ı Gazalî hazretleri, kardeşi Ahmed Gazalî'yi yerine vekil bırakarak Bağdat'tan ayrıldı. Şam'a giderek velîlerle görüştü ve sohbet etti.

Önceleri Mevlana hazretlerinin büyüklüğünü anlayamayan, onun devamlı aleyhinde söz söyleyen bir kimse, bir gün rüyasında gördüklerini şöyle anlattı:

Halife Harun Reşid, bir gece rüyasında Azrail aleyhisselamı gördü. "Daha kaç sene yaşayacağım" diye sordu. Azrail aleyhisselam ise beş parmağını açarak dedi ki: " İşte şunu aklından çıkarma!" Harun Reşid uyanır uyanmaz, düşünmeye başladı. "Acaba, beş sene mi, beş ay mı, beş hafta mı, beş gün mü, beş saat mı yaşayacağım" diye telaş etmeye başladı. İşin içinden çıkamayıp, Behlül Dânâ hazretlerine sormaya karar verdi.

Büyük İslâm âlimi İmam-ı Gazali hazretleri anlatır: Vaktiyle, kocası vefat edip, beş çocukla yalnız kalmış olan bir mümine hanım, henüz çalışıp kazanacak duruma gelmemiş olan öksüzlerle perişan bir hale düşmüş.

İslam hukukunda söz sahibi, "Sadr-üş-şeria" unvanına sahip Ahmed bin Ubeydullah beşinci bir mezhep kurmak istemişti.

Aileye, "Sen" "Ben" girdi, huzur dışarı çıktı... Benim için huzur önemli değil illa da "eşitlik" diyenler varsa, onların olsun eşitlik ve özgürlükler... Bize huzur yeter!..

Bir şeyi yapmak zor, fakat yıkmak çok kolay. Hele bu, bir bina olmayıp aile inşası olunca çok daha zor, neredeyse mümkün değil...

Pek çok kimse de gördükleri rüya sebebi ile hidayete kavuşmuşlardır... Hazreti Ebu Bekr-i Sıddık önceleri tüccar idi. Sefer ve ticaret yapardı. Ekseri Şam'a giderdi. Seferde iken, çok tesirinde kaldığı bir rüya gördü. Gökten dolunay inip, Kâbe-i muazzamaya gelmiş ve sonra parça parça olmuş, parçalar Mekke'deki her evin üzerine düşmüş, sonra da tekrar bir araya gelip göğe yükselmişti. Fakat, kendi evine düşen ay parçası evde kalmış tekrar göğe yükselmemişti. Ebu Bekr-i Sıddık iki eliyle onu kucaklamış ve sinesine basmış, evin kapısını kapayarak da ay parçasının çıkmasına mani olmuştu.

Yıldırım Bayezid Han, Niğbolu zaferinde kazanılan ganimetlerle Bursa'da muhteşem bir cami yaptırmak ister.

İki kardeş vardı. Yatalak annelerine bir gece biri, diğer gece öteki bakacaktı. Öyle anlaşmışlardı.

Osmanlı Padişahlarından Sultan Ahmed Han, tahta çıktıktan bir süre sonra bir rüyasında, Macaristan kralı ile mücadele ederken sırtüstü yere düştüğünü, kralın da üstüne çıktığını gördü. Padişahın bu rüyasını gerek sarayda gerekse saray dışında makul bir yoruma bağlayan çıkmadı. Bunun üzerine padişaha bu rüyasını Üsküdar'da oturan, Aziz Mahmud Hüdayi hazretlerine yorumlatması teklif edildi.

Abdülkadir Geylani hazretleri daha doğmadan, ileride büyük bir zat olacağına dair alametler, işaretler görülmüştü. Mübarek babasına rüyasında Peygamber efendimiz; "Ey Ebu Salih! Allahü teâlâ bu gece sana kâmil, olgun ve derecesi yüksek bir erkek evlad ihsan etti. O benim oğlum ve sevdiğimdir. Evliya arasında derecesi yüksek olacak" buyurmuştu.

İslam büyüklerinin pek çoğu, ilim ve edeb öğrendikleri üstadlarını önce rüyada görüp tanımışlardır.

Evliyanın büyüklerinden Seyyid Fehim hazretleri bir gece rüyasında Resulullah efendimizi gördü. Resulullah efendimiz ona; "Abdülhakim'in terbiyesini sana ısmarladım" buyurdu. Bu emir üzerine Abdülhakim Efendinin terbiyesine daha çok ihtimam gösterdi.

"Oğlum! Annen olduğum için, vereceğin kararda kıl kadar da olsa, başkasından farklı muâmele yaparsan, emzirdiğim sütü sana helâl etmem; âhirette iki elim yakanda olur!.."

Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri Nehri'de gördüğü bir rüya üzerine tahsiline daha büyük ehemmiyet verdi. Bu rüyayı kendisi şöyle anlatmaktadır:

Şeyh Şâmil, iki metreyi aşkın boyu, ilmi, sarsılmaz îmânı ve keskin bakışları ile herkesin dikkatini çeken mübârek bir zât; aynı zamanda ender rastlanan bir lider...

Sultan Mahmud Gaznevi, bütün Asya'ya hâkim olduğu zamanda, yaptığı bir gazada mağlup olmak üzere idi. Birden Ebül Hasan-ı Harkani hazretlerinin hırkasını eline alıp; "Ya İlahi! Şu hırkanın sahibinin yüzü suyu hürmetine, şu kâfirlere karşı bizi muzaffer kıl" diye dua etti. Düşman tarafında bir toz duman ortaya çıktı. Düşmanlar, bu toz-duman içinde bir şey göremeyerek, kılıçlarını birbirlerine vurdular ve kendi kendilerini öldürdüler. Sağ kalanları da dağılıp gitti.

Bir âbide, gece rüyasında, "Senin Cennetteki komşun şu çobandır" denir. Âbid merak eder, çobanı bulur. Evinde üç gün misafir kalır. Âbid gece ibadet ederken çoban uyur. Âbid çobana der ki:

Borcunu ödeyemeyen bir fakir, Ravda-i Mutahhara'ya gelip; "Ya Resulallah, şefaat buyur, borcum var ödeyemiyorum" diye hâlini arz etti.