Mehmet Oruç

Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Allahü teâlâ, Cebrail aleyhisselama sordu: Yeryüzüne insen ne iş yapardın? Cebrail aleyhisselam dedi ki: Ya Rabbi! Yapacağım amel, sence malumdur. Dört şey yapardım:

İslam büyükleri çok alçak gönüllü, mütevazı insanlar oldukları için herkesi kendilerinden yüksek ve faziletli görürlerdi. Yakınlarına bu konuda şöyle düşünmelerini tavsiye ederlerdi:

İslam büyükleri herkese karşı merhametli idiler. Açları doyururlar, açık olanları giydirirler, sıkıntıda olanların sıkıntısını giderirlerdi. Bunları Allah rızası için, O'nun emri olduğu için yaparlardı.

Geçmişte, Batılı sömürgeciler her türlü zulmü işkenceyi reva görmüşlerdir. Sadece Müslümanlara değil, kendi inançlarından olmayan yani Hıristiyan olmayan herkese aynı muameleyi göstermişlerdir...

İslam büyüklerinin şefkat ve merhamet ile ilgili çok enteresan davranışları vardı.

Peygamber Efendimiz buyurdu ki: "İki şey var ki, ondan daha iyisi yoktur: Allahü teâlâya iman ve Onun kullarına iyilik etmek, şefkatli olmak. İki şey var ki, ondan daha kötü iki şey yoktur: Küfür ve insanlara kötülük etmek."

"Tarihî bir hata yapıyoruz. Osmanlı bölgede önemli bir denge unsurudur. Bu denge bozulursa, bu bölgelerde huzur kalmaz. Buna biz sebep olduğumuz için de tarih bizi hiçbir zaman affetmez!.."

Muhammed Salim hazretlerine, "Bir kimsenin evliya olduğu nasıl anlaşılır?" dediklerinde, "Tatlı dili, güzel ahlakı, güler yüzü, cömertliği, münakaşa etmemesi, özürleri kabul etmesi ve herkese merhamet etmesi ile bir kimsenin veli olduğu anlaşılır" buyurdu.

İbni Abbas hazretleri buyurdu ki: "Aklın başı, kendisine zulmedeni affetmek, kendinden aşağıda görünene tevazu göstermek, düşündükten sonra konuşmaktır.

Hasan Basrî hazretleri buyurdu ki: "Kulun iyi kimselerden ve ermişlerden olmasının alâmeti, bütün Müslümanlara karşı şefkat ve merhametinin çok oluşudur."

Peygamber Efendimize bir bedevî gelip, "Ben câhil biriyim. İslâmiyeti kısa olarak benim anlayabileceğim şekilde ta'rif eder misiniz?" diye sorduğunda, Peygamber efendimiz buyurdu ki:

İslam büyükleri, şefkat ve merhametlerinden dolayı fasık da olsalar hiçbir Müslümana beddua etmezlerdi.

Patronların gizli niyeti başkaydı. Kadını ucuz işçi olarak gördüklerinden, kadını istismar ederek zenginliklerine zenginlik katmaktı. "Kadınlara özgürlük", "Ekonomik bağımsızlık" bahane!..

Allah adamları çok merhametli idiler. Onlar, mutî olsun, âsî olsun, bütün Müslümanlara ve hayvanlara karşı çok şefkatli idiler.

" Avrupa'da yaşayan 450 milyon insandan yüzde 27'si gayri meşru. Avrupa kadının kıymetini bilmiyor, Türk kadını evinin süsü, erkeğin şerefidir..."

İbni Mesud hazretleri buyuruyor ki: Dünyada herkes misafirdir. Yanındaki şeyler emanettir. Misafirin gitmekten, emanetin ise geri alınmaktan başka çaresi yoktur. Bu dünya, haramları terk eden için nimet, ibadet eden için ganimet, ibretle bakan için hikmet, manasını anlayan için selamet yeridir.

Aliyyül-Havvâs buyurdu ki: "İçimizden hiçbir kimse, kendisini uzun emelden uzak tutmaz.

Peygamber Efendimiz, "İnsanların en iyisi, ömrü uzun ve ameli güzel olandır, en kötüsü de, ömrü uzun ameli kötü olandır" buyurmuştur.

İnsanın nefsi, çok yaşamak, hiç ölmemek ister. Bu arzudan kurtulmak çok zordur. En azından bunun mümkün olmadığını nefsine hatırlatıp, ölüme hazırlanmak gerekir.

Ma'rûf-i Kerhî hazretlerinin huzurunda, namaz için ikâmet okunmuş, oradaki sofî ve zâhitlerden biri, onlara namaz kıldırması için öne geçirilmişti.