Mehmet Oruç

Mekke'nin havası, yeni doğan çocuklara yaramıyordu. Bu sebeple çocuklarının sıhhatli yetişmesini isteyen bazı aileler, çocuklarını, Mekke dışında sütanneye veriyorlardı. Çünkü, oraların hem havası güzel, suyu temiz ve tatlıydı.

Hazreti Hamne, Peygamberimizin halası Ümeyme binti Abdülmuttalib'in kızıydı. İslâmiyetin ilk yıllarında Müslüman olmuştu. Musab bin Ümeyr ile evliydi.

Hazreti Zinnîre Hatun, Rum asıllı bir köleydi. Peygamber efendimizin, insanları İslâmiyete davet ettiğini duydu. Hemen iman etti. Resulullaha iman eden birkaç kişinin, işkenceler altında inim inim inletildiğine şahit olduğu hâlde, karşılaşacağı zorlukları peşinen kabul ederek Müslüman olmuştu.

Devs'de Müslüman olan Ümm-i Şerik, kendisiyle birlikte hicret edecek bir arkadaş bulamamıştı. Medine'ye giden bir Yahudî ailesine katıldı. Yolculuk esnasında suyu tükendi. Yahudî ailenin yanında su vardı. Fakat Yahudî, Ümm-i Şerik'e, dininden dönmedikçe su vermeyeceğini söyledi. Hanımını da, "Ona su verirsen fena yaparım" diye tehdit etti.

Ümm-i Eymen, kocası Ubeyd bin Zeyd ile mesut bir hayat yaşıyordu. Kocası Ubeyd'in vefatından sonra, Peygamber efendimiz, kendisine annelik yapan, imanı uğrunda her türlü yokluk, çile ve ıstıraplara göğüs geren, hatta bunun için işkencelere maruz kalan fedakâr dadısını tek başına bırakmadı. Bir gün eshabına hitaben, "Cennet ehlinden bir kadınla evlenmek isteyen Ümm-i Eymen'le evlensin" buyurdu. Böylece onun Cennetlik bir kadın olduğuna işaret ediyordu.

Peygamber efendimiz Mekkelileri İslâmiyete davete başlayınca, çocukluğundan beri, Onun mühim bir şahsiyet olacağını tahmin eden Ümm-i Eymen, hemen iman etmişti. Çünkü gerek doğumunda, gerekse doğumundan sonra birçok harika hâllerine şahit olmuştu.

Hacda, şartlar yerine getirilmekle beraber, kutsal mekanların, havasını, tarihini, kültürünü, medeniyetini, sanatını; en önemlisi de ruhaniyetini, maneviyatını hissetmeli ve yaşamalıdır...

Hazreti Amine, sevgili oğlunu Ümm-i Eymen'e emanet ederek ruhunu teslim etmişti. Böylece Ümm-i Eymen'in sırtına, artık ağır bir yük yüklenmişti. Ağlamak, hıçkırmak istiyor, fakat Peygamberimizin üzüleceğini düşünerek vazgeçiyordu. Kendini toparladı. Bundan sonra ona, annesinin yokluğunu hissettirmeyecekti. Bunun için de elinden gelen fedakârlığı göstermeye çalışacaktı. Öz evladıymış gibi mübarek yavruyu bağrına bastı. Sonra da onu şöyle teselli etti:

Peygamber efendimiz doğmadan önce babasını, altı yaşında da annesini kaybetmişti. Hem yetim, hem de öksüz olarak büyüdü. Fakat birçok kadın, bir anne şefkatiyle o yüce Peygamberi bağrına bastı. Ona annesizlik acısını hissettirmemek için ellerinden gelen gayreti gösterdiler.

Hicretin beşinci yılında yapılan Benî Mustalak Savaşında bu kabileden 600 kişi esir alınmıştı. Esirlerin arasında bulunan Cüveyriyye'yi kurtarmak için, babası Hâris, bir sürü deve getirmişti. Bunların içinde çok iyi cins olan iki deveyi kıyamayıp, şehir dışında sakladı. Hâris, Resul-i ekremin huzuruna geldiğinde, Resulullah efendimiz, "Falan yerde sakladığın iki deveyi de getir!" buyurdu. Hâris, bu duruma çok şaşırıp dedi ki: "Şehadet ederim ki, Allahtan başka tapılacak, kulluk edilecek hak bir mâbud, ilâh yoktur ve sen Onun elçisisin. Allahü teâlâya yemin ederim ki, Allahtan başka kimsenin bundan haberi yok idi."

Hazreti Sevde'nin, Peygamberimiz ile evlenmesini duyan kardeşi Abdullah bin Zem'a çok üzüldü. Saçını başını yolmaya başladı. Daha sonra bu yaptıklarından pişman olduğunu şöyle anlatmıştır: "Kardeşim Sevde'nin Resulullaha nikahlandığını duyunca, saçımı yolduğum, başıma ve yüzüme topraklar serptiğim zamanki kadar, gülünç ve aşağı duruma düştüğümü hiç hatırlamıyorum."

Hazreti Sevde, İslâmiyetin geldiği ilk yıllarda; kocası Sekran ile iman ederek Müslüman olmuştu. Bu sırada Mekkeli müşriklerin Müslümanlara yaptıkları, akıllara durgunluk verecek eza ve cefalar dayanılmaz hâlde idi. Bunun üzerine Peygamberimiz Müslümanların Habeşistan'a hicretine izin vermişlerdi.

Hazreti Safiyye binti Huyey, önceleri de iyi ahlâk ve namusluluğu ile herkesçe beğenilirdi. Bir gece rüyasında; Ay'ın, onun odasına düştüğünü görmüştü. Bu rüyasını kocasına anlatınca; o, "Sen ancak Hicaz'ın meliki Muhammed'i istiyorsun" deyip, yüzüne bir tokat attı. Gözü morardı. İyileştikten sonra da bunun izi kaldı. Peygamber efendimiz, Hayber'i 629 senesinde fethetti. Esirler arasında bu da vardı.

İnsan tabiatı kötülüğe meyyaldir, çabuk bozulabilir. Bunun için, çocuk boş bırakılmamalı iyi ahlâklı, hayâlı olmasına çok dikkat etmelidir. Çocuğunu İslâm terbiyesi ile yetiştirmek, nâfile ibâdetle meşgul olmaktan daha hayırlıdır...

Resulullah efendimiz, Hicretin yedinci senesi Hayber'in fethinden sonra, Zilkade ayında, umre niyeti ile yola çıktı. Cuhfe'de bulunduğu sırada Hz. Abbas ile buluşunca, Hz. Abbas, "Ya Resulallah! Meymune binti Hâris dul kaldı. Onu kendine hanımlığa alsan olmaz mı?" diye teklifte bulundu. Bunun üzerine Peygamber efendimiz Ebu Rafi ile ensardan bir zatı Mekke'ye dünürlüğe gönderdi. Hz. Meymune, Resulullahın kendisine dünür olduğu haberini deve üzerinde iken alınca, dedi ki: "Deve de, üzerindeki de Resulullahındır."

Mekkeli müşrikler, Hudeybiye Antlaşmasını bozduktan sonra, endişeye kapılıp, anlaşmayı yenilemek istediler. Bu iş için o zaman henüz Müslüman olmamış olan Ebu Süfyan'ı Medine'ye gönderdiler. O da aracı olması için kızının yanına gitti.

Hazreti Ümm-i Habîbe, ilk önce Resulullahın halasının oğlu Ubeydullah bin Cahş ile evlenmişti. Kocasıyla birlikte İslâmiyeti kabul eden ilk Müslümanlardandır. Mekke'deki kâfirlerin, Müslümanlara eziyet ve zararları dayanılmayacak bir dereceye geldiğinde, Habeşistan'a hicret ettmişlerdi. Burada, Kocası Ubeydullah bin Cahş, papazların propagandalarına aldanıp, fakirlikten kurtularak, dünya malına kavuşmak için mürted oldu.

Hazreti Ömer, devlet başkanı seçildiğinde, kendisine tayin edilen maaş kadar ücret alıyordu. Bir müddet sonra, Hz. Ömer, geçim sıkıntısına düştü. Bu durumu gören, eshab-ı kiramın büyüklerinden bazıları, toplanıp, bu durumu görüştüler. Zübeyr bin Avvam hazretleri şöyle bir teklifte bulundu: "Kendisine söyleyerek maaşını artıralım." Bu teklif kabul edilerek, "Bu teklifi, onun reddedemeyeceği biri olan kızı Hz. Hafsa'ya söyletelim" dediler.

Peygamberimiz vefat edince, beytülmaldan Hz. Hafsa'ya tahsisat ayrılmıştı. Hz. Ebu Bekir'in toplatmış olduğu Kur'an-ı kerimi muhafaza etmekle vazifelendirildi. Hz. Osman'ın hilafetinde Kur'an-ı kerimin çoğaltılması esnasında, muhafaza ettiği nüshayı Halifeye teslim etti.

Hz. Ömer'in kızı olan Hz. Hafsa, genç yaşında dul kalınca; babası Hz. Ömer hicretin üçüncü yılında, Hz. Ebu Bekir'e ve Hz. Osman'a, "Kızımı alır mısınız" diye teklif etmiş, onlar da, "Düşünelim" demişlerdi. Bir gün Resulullah efendimiz, her üçü ve başkaları yanında iken, Hz. Ömer'e buyurdu ki: - Ya Ömer! Seni üzüntülü görüyorum, sebebi nedir?