Muammer Erkul

İnsanoğlu, sanki yanılmak için dolaşıyor yeryüzünde! Bütün parmaklar, dosdoğru, hep aynı yönü işaret etmiş olsa bile; çoğu kimse, eğri büğrü, dolaşık ayak izlerini takip etmeye hazır! Neden? Çünkü nefsi içinde, şeytanı kulağının dibinde, kötü arkadaşları ise hemen yanı başında...

Elinde vişne dalından bir kılıç; tavukların peşindesin!.. Bahçenin hâkimisin; dur yok durak yok sana ve her "gıdaak" sesinden sonra bir "madalya" sahibisin!.. Kediler, tavuklar ve birkaç kazla ördek yol açmış sana, taç sunmuş... Sen ki elinde bir kılıç vişne dalından, bahçenin kralısın...

(Bugün makara günü. Sarın siz de sarabildiğiniz kadar... Ayrıca ben bunları yazdım ama, sakın siz ciddiye almayın!..)

Acıkan ayılar ormanda dolaşır... Bir armut ağacı bulunca, tırmanabildikleri kadar yüksek dallara tırmanır... Ve önlerine gelen her meyveyi hapır hupur yutmaya başlarmış...

Yiyeceğini önünde, yiyemeyeceğini ardında bulmaya alışık inekler okşanmaktan hoşlanır... Kendi tezeklerinin içinde yatıyor olsalar bile! Kediler de okşanmaktan hoşlanır... Az önce yemek masasını dağıtmış olsalar bile; şefkatli kucağında mırıldanmaya devam etmeyi ve tüylerini karıştırmanı isterler...

Gözün her gördüğüne inanacak olsaydık; Güneşin pencereden küçük olduğuna hükmederdik... Ve gözlük camından küçük olduğuna... Ve, anahtar deliğinden!..

Ara sıra "www.sanatalemi.net" isimli sanat edebiyat sitesine da yazılar koyuyorum; internet dünyasıyla haşir neşir olanların malumudur...

(Psikolojiye yeni bir teori...) Bir çocuğun, ağaçları; sanki bir kaşık şeklinde bütün veya çatal şeklinde dal dal çizdiği gibi çiziyor çoğu insan, kendi iç dünyalarının ağaçlarını... Bu büyük bir farktır insanlar arasında ve bazılarının kendilerini şiddetli bir baskı altında hissetmelerine sebep olur; bir baloncunun elindeki balonlar gibi... ...dünden devam:

Var olan bütün cisimlerin, şu büyük boşlukta; ve şekillerinin ise gözümüzde bir yerleri olduğu gibi... İnsanoğlunun iç dünyasının büyük boşluğunda da, kendi hayallerinin şekillendirdiği yerleşimler var! Bu bir kanun değil tabii ki, kabulleniş... Ve fakat bu kabulleniş; sahip olduğu insanın dünyasında, sanki bir kanuna aykırı geliş şiddetinde acı veriyor...

Aşağıdaki satırların benzerlerini şu an dünyanın nerelerinde, daha kimler okuyor, kim bilir... Okuyacaklarınızın çoğunu duymuştunuz daha önce, biliyorsunuz. Ama yine biliyorsunuz ki; bunların sık sık hatırlatılması gerekiyor hepimize, ki bu (iyiyi-güzeli) hatırlatmalar, birbirimize olan borçlarımızdandır, öyle değil mi?...

(Bu hikâyeyi ilk defa bir seminerde dinlemiştim. Sonra tekrar karşıma çıktı, yayınladım. Üzerinden yedi sene geçti... Neleri gördüğümüzün neleri göremediğimizin hikâyesidir...)

Sancak açıp kılıç çeken... Ve bu haliyle vereceği son fotoğraf için, ayna karşısında poz antrenmanı yapan "akıncılara" bu yazı... Akıncı beyisin güya, fakat ardında kimse yok... Hem de "cihat" yolunda!

Bazı günler farklıdır, bazı olaylar farklıdır, bazı hayvanlar farklıdır, bazı çiçekler farklıdır... "Bazı" ile anabileceğimiz her şey veya hal; özel muamele ister... Ki, sonra pişman olmayasın... Bazı insanlar gibi!

Siyasetle ilgili ilk hatıram; İsmet Paşa için saygı duruşu... Sabahçılar ve biz öğlenciler, okulun tören alanında toplanmış, kısa bir konuşma dinledikten sonra saygı duruşunda bekletilmiştik... Sonraki yıllarda, koleksiyoncularda görüp merak ettiğim banknot (kâğıt paralar) üzerinde resimlerini görmüştüm İnönü'nün... 90 sene kadar yaşasa bile, öldü. Yerine birileri geçti... Ecevit'li, Demirel'li, Erbakan ve Türkeş'li koalisyon zamanlarını hatırlıyorum... Sonrasını hemen hemen herkes hatırlıyor zaten, özellikle Özal'dan sonrasını...

En büyük hayallerimden biri daha gerçekleşiyor: Osmanlı Padişahlarından her birinin hayatı birer roman olarak yazılıp, kitap halinde basılıyor...

Verdiğin; aldığın ışıktır... Kârın ise; aydınlık kalmak!..

Hoş geldin; bir kıyma makinesinden geçer gibi... Hoş geldin; bu yana!.. * Yıllar geçti üzerinden; "Taşın Yüreği"ni hatırladım... Ama bulamadım sana göndermek için... Kolaysa "taş içinde gezinmelerin" yorumunu yapsın hadi gak'çılarla guk'çular; kök salmak için mermere gömülmüş parmakların izini okumaya çalışsın...

Ben, halk'ım... Ne anlarım siyasetten miyasetten... Bir dostuma; "filan parti için oy kullanmak istiyorum, ne yapmam gerekiyor" derim. O da, seçim pusulası boyunda bir kravat takar boynuma veya parmağıma bir ip bağlar yahut iki yara bandıyla koluma bir uzunluk işaretleyip; -Tam şuraya gelen yuvarlığın içine, sana verecekleri mührü bas, der! İşte ben oyumu ancak böyle kullanırım!

Bugün tatil... Gülmeye hazır mısınız?.. * Hani derler ya; Uçmaya hazır mısınız? Öyleyse, hadi kemerlerinizi bağlayın... Filmi seyretmeye hazır mısınız? Öyleyse, hadi yerlerinize oturun... Sahnelenen oyunu izlemeye hazır mısınız? Öyleyse çenelerinizi kapatın!..

İnsan, güle benzer; gülse insana!.. * İnsanların çoğu, diken doludur; Isparta gülü gibi... İnsanların çoğu, az katmerlidir; Isparta gülü gibi... İnsanların çoğu, pembe çiçeklidir; Isparta gülü gibi... İnsan, güle benzer yani; Gülün insana benzediği kadar!