Muammer Erkul

Hani, titrer içi bir çocuğun... Hani, bir kedinin kaptığını görür ya,, yerdeki ekmek kırıntısının peşindeki sevdiceğini; daldaki kumru!.. Göğsünün ak tüyleri savrulan yârine son bakışı titrer o kuşun senin de gözlerinde... Ve hani...

Sevgi bayramdır elbette; Ve, bayram sevgidir...

Yeni sene için nasıl bir müjde veya ne gibi bir hediye isterdiniz? En güzelini benden alın: Bebeklerimiz oldu. Hem de; OTUZALTIZ!..

Armut sanır ki; bahçıvan, âşık oldu kendisine!.. Çünkü bulunduğu ağacın altına geldiğini görmüştür, haftanın belli günlerinde... Gün doğmadan yola çıkarak, sabahın erken saatlerinde gözlerini kaldırmış olduğunu fark etmiştir, üzerinde kendisinin de bulunduğu dallara doğru...

Tekrar tekrar söyledik ya; sözümü tutmuş adamcağız. Kurbanını saksıda kesmeye çalışmamış. Peki ne yapmış? Banyoda kesmeye çalışmış! Haydaaa!..

(İstenildiği kadar düzenlemeler yapılsın, bu iş öyle herkesin harcı değil... Özellikle de şehirlerde yaşayan dostların her sene kafasını kurcalar bu soru. Halbuki biz, her sene söyler söyler dururuz...)

Fikrine taraftar aramıyorsan bir şey için "güzel" denir mi?

Bu yazıyı okuyunca "anladım" diyeceksin. Anlamış da olacaksın... Biliyorum anlamış olacağını; çünkü aynı konuyu daha önce konuşmuştuk. O zaman da anladığını söylemiştin. Anladığın da belli oluyordu gözlerinden...

Her zaman iki yolun var; ya birini veya diğerini seçeceksin... ..... Vardığımız yer, her neresiyse... Buraya bizi getiren... Yol çatallarında yaptığımız tercihlerdir, öyle değil mi?

Haberlerde izledim; hamsi kızartmışlar ve koyunun birine yediriyorlardı... Yoo, doğru gördüm; basbayağı, bildiğiniz koyunlardan biriydi. Balığı kuyruğundan tutup uzatıyordu adam, o da ucundan başlayıp "kıtııır kıtır" yiyordu... İki tane de yavru koşup geldi annelerinin yanına, katıldılar ziyafete... Diğer koyunlar ise ağaçların altında otluyorlardı!

Yazı yazmak; Kızarmış ekmeğe bal akıtmaktır... ..... Fakat odun sobası üstündeki telin üstünde kızarmış olan ekmeğin üstüne... Ve önce tereyağı sürülüp, helva gibi edilip, bütün sinirleri gevşetilmiş olan kızarmış ekmeğin üstüne...

Yazanlar bilir; insan çoğu zaman ayakta yazar yazısını... Çoğu zaman yürürken yazar... Çoğu zaman uykusundan yazı uyandırır onu...

Yunus Emre 8. yüzyılda yeni bir edebiyat dili olan Batı Türkçesi yazı dilinin Anadolu'da doğuşunda en mühim rolü oynayan büyük sanatkâr. Eşsiz bir kudret ve hünerle yazılmış şiirlerinde Türkçe en güzel şeklini almış... YUNUS EMRE DİVANI isimli eseri Prof. Dr. Faruk Kadri Timurtaş hazırlamış...

Komiktir... Tarihî vesikadır... Haklı olarak elden ele dilden dile dolaşmaktadır... Üç beş sene evvel elime geçtiğinde de bu köşede yayınlamıştım, hatırlayan vardır...

Ben... Bir zamanlar... Seni görürdüm gözlerimde... Ben... Bir zamanlar, severdim aynaları...

Hani bilemezsin nedir bu sıkıntı, nerden gelir?.. Sebebi belli değildi ama daralıyordu içim; sığacak dam, bakacak cam bulamıyordum... İşte böyle, günler süren sıkıntılarım geçti gitti. Meğer ne kadar kolaymış, başkalarının duygularını paylaşmak, gözyaşını bölüşmekmiş bunun çaresi, dedi güller diyarındaki güzel gülüm... Ve ardından şöyle devam etti:

Siz de özlüyor musunuz bilmem; ben çok özledim dedemi... ..... Bir şey yap oğlum, derdi dedem. Bir şey yap... Bir şey bile yapsan, bu iyi bir şey olsun. Çünkü yaptıklarınla hatırlayacaklar seni. Söylediklerinle anacaklar...

Henüz emeklemekte olan iki bebeği ayırsalar biri birinden... Adı "A" olanı özel bir odaya koysalar. Fakat öyle bir oda olsa ki bu; her şey o minik bebeğin boyunda, onun için özel tasarlanmış, ona uygun yapılmış...

Bütün gözler aynı yöne bakıyor. Fakat görünen manzara; göz sayısı kadar! Dünyanın bir görüneni var, bir de görünmeyeni.

Sen, ben'sen; ..ben, sen'im... Ben sen'sem sen ben'sin...