Muammer Erkul

("AHH, ŞU KAYNANAMI BİR ZEHİRLEYEBİLSEYDİM" diye hesap yapan da olur mu, diye düşünmeyin... Demek ki oluyormuş!.. Bugün size Çin diyârından bir anonim hikâye AKTARACAĞIM, iyi dinleyin...)

Herkesin kendisini güçlü hissettiği bir KONU, bir KONUM veya bir KONUT var. Ve bunca hır gürün çoğu da işte bunun için çıkmakta!..

Avuçlarımdı... Ve parmaklarımdı... Ve dudaklarımdı yanan... Aaahh; feryâdedip koştum deliler gibi, ama yoktu deniz!.. Deniz yoktu, ve çalmışlardı gölleri toprağın üzerinden!.. Emmişler derin kuyuların suyunu, ve toprak doldurmuşlardı... Bütün dereleri, çayları, ırmakları... Ve kıtalar boyunca serilmiş nehirleri; dürüp kaldırmışlardı!..

Bir saat nedir, biliyorsunuz değil mi?.. Bir saat; altmış tne dakikadır... Peki ya bir dakika?.. Altmış tane 'tık tık'tır!..

Bir kedi... Uykuya dalıp... Bıyıklarını kemirttiriyorsa farelere... Ne kıymeti var ki; Kendi kuyruğunu avlayabilmesinin?..

Bir insanın ölümü; bir kızıl goncanın içini açmasına, âlemi öpmesine benzer yaprak yaprak ve satır satır!..

Belki de epeydir kendisinden bahsetmediğim için; sabahın 06'sına doğru, çok uzun süredir ilk defa dedemi rüyamda görerek uyandım... Hayırdır inşallah, anlatmayayım... Ama sizden birileri onun diyeceklerini özlemiş, veya dedem bizleri özlemiş olabilir, değil mi?..

İçerde de dışarda da kocaman birer meydan ve kalabalıklaar, kalabalıklar... Zor olan ise; kapıdan geçmek!..

Ha rüzgâr geçer üstünden, Ha biz, İstanbul'dan geçeriz!.. Her rüzgâr, kendi kokusuyla geçer üstünden...

İçimde bir sıcacık ses... Der ki; "Bilmese bile herkes, içinden hasret süzülür!.."

Bazen, moralini yukarda tutmak; Kendini, kabarmış dalgaların üzerinde tutabilmek gibi zordur... Ama moralini yukarda tutmak; Kendini, kabarmış dalgaların üzerinde tutmak kadar lüzumludur...

Bir çukurda yakalanıyorsun aniden bastıran yağmura... Her yönden bulunduğun bölgeye hücum eden çamurlu sular dizlerine, beline, göğsüne kadar yükseliyor... Veya teknen deliniverince ansızın, denize gömülüyorsun.

Bahçenden bir su geçer; Kendini "sahibi" sandığın!..

Israrla emdiği sigarasının dumanı henüz içindeyken öksürük tutan, kara kuru illetli bir adam gibi; her tarafından sesler ve dumanlar çıkartarak gelir kara trenler... Bembeyaz papatya tarlalarının arasından geçerek...

Bir de benim her yanımı dolduran kağıtçıklarımı beğenmezsiniz!.. Canı eğlenmek isteyenlere bayramda yazdığım şu notu anlatayım, ama samimi olarak söylüyorum, ayniyle vakidir...

Şu dünyada eleştirilebilecek kaç kişi var sizce?.. Sorumu yanlış anlamayın; şu dünyada eleştirilmiş kaç kişi var, veya şimdiye kadar eleştirdiğiniz kaç kişi var, demiyorum... Diyorum ki: Şu dünyada eleştirilebilecek kaç kişi var?..

(Kimseye söylemezsen sana bir şey anlatayım...)

Her meydanda sayısız yusufçuklar olsa da, Her meydan kendi nabzı gibi bir Yusuf bekler!

Bir belgesel izliyordum, zürafaları anlatan... Aynen diğerleri gibi ayakta, ama zaman zaman kasılan anne zürafadan, önce küçük bir baş, sonra da yavrunun diğer kısımları görünmeye başladı...

Hani, ısıtır ya güneş... Hani güneş ısıtınca yanakların gibi kızarır ya her elmanın iki yarısı!.. Hani, bir elma gibi ısınır ya dünya... Hani döneeer, döneer, döner ya başı; başına ışık dolanırken!.. Ve sen...