Muammer Erkul

Geçen sene keşfettiğimiz, ve sık sık gidip üzüm aldığımız bir bağ vardı... Üçyüzden fazla asma kökünden belki de on ayrı çeşit üzüm uzanıyordu önümüze; al beni, der gibi... Çavuş üzümü, kuş üzümü; ekşi üzüm, tatlı üzüm; siyah ve kokulu üzüm, sarı ve parlak üzüm...

Hani dilsizdi yürekler?. Ve hani denizler sığmazdı bir damlaya?..

Ali, vizyona girdi... Sanırım Türkiye'de iyi bir seyirci sayısına da ulaşacak. Çünkü, uyandırılmak için akşamdan yalvaran bizlerle, bizleri sıcak yataklarımızdan (yarı zorla) kaldıran büyüklerimiz için gerçek bir efsanedir Muhammed Ali...

900 kilometre uzaktan bir mesaj aldım geçen gün; biz iki kız evden kaçıyoruz, bize iş bulur musun veya on gün kadar kalacak yer, diyordu... 600 kilometre uzaktan bir mesaj aldım yine o günlerde; ihtiyar babamda HIV+ çıktı, başlangıçmış ama perişan oldum, kendisinin bile rapordan haberi yok, ilk sana söylüyorum. Berberde bulaşmıştır değil mi, diye ağlıyordu...

Kulakları çınlasın, bir arkadaşımız vardı; Süha... Hem aile dostu, hem iş ortağı, hem de bir anlamda öğretmeni olan kişiden bahsederken, şöyle derdi: -Angie, önceleri bana "şöyle yap" dediği zaman, hemen itiraza başlıyordum. "Yok, öyle değil böyle yapmak lazım... Çünkü senin söylediğin değil, doğru olan budur" diyordum... Ama işim de bir türlü büyümüyor, olduğu yerde duruyordu...

Sarmaşık güller dolanmıştır başına hani... İncecik dikenleri vardır, çizer ya ellerini cam kırıkları gibi; canın kırılır!..

Büyük olmak; Hangi dağın üzerinde olduğunu bilmektir!.. § Dağ ne kadar yüceyse; o kadar temizdir, başına sarılan kar... Ve o kadar beyazdır, ve o kadar faydalı, ve o kadar ömürlü, ve o kadar korunmuş, o kadar bozulmamış ve o kadar.....

İşittiği kelimelerin mânâlarını zihninde kanırtmaya... Ve herhangi bir ifadenin; sanki tektip üniformaya bürünmüş ve herkese görünmekte olduğu kılığının altında, çiçekli veya çizgili çamaşırların bulunabileceğini farketmeye başladığında, sanırım insan 5 yaşlarında filan oluyor... Değil mi?..

Beni... Lütfen, beni sever misiniz?.. Çok rica ediyorum, sever misiniz beni... Çok rica ediyorum, meşhur eder misiniz beni?.. Çok rica ediyorum, adımı dillerde söylenir hale getirir misiniz?.. Çok rica ediyorum, zenginleştirir misiniz beni hakkımda ileri-geri, ulu-orta konuşarak... Ne dediğiniz de hiç önemli değil. Yeter ki konuşun...

Gözler, göklerde arar Anka kuşunu; Bulutların ardında, ufukların ötesinde... Gözler; göremediği yerlerde bilir onu, ve "bildiği" yerlerde bulur!.. Gözler, göremediği yerlerde bulacağını bildiğinden arar Anka kuşunu bulutların ardında, ufukların ötesinde, hayallerin gerisinde!..

Sen İstanbul olsaydın; Ben, sende konacak bir dal bulamayan martı gibi çığlık çığlığa atardım kendimi denizlere! Sen İstanbul olsaydın...

Genellikle neşeli, heyecanlı ve yönlendirici kişiliğiyle bilinen dedem, günün birinde birkaç kişinin yanında ağlamış... Kendisini görenlerin bu hâlini yadırgamaları üzerine; "-Hayret edecek ne var ki, demiş. Benim bildiğimi siz de biliyor olsaydınız, her biriniz benden fazla ağlardınız!.."

Vayy!.. O günün üzerinden tam yirmiiki baskı geçmiş...İlk kitabının içinde birkaç satırım yayınlanmış; o da bana o ilk kitabının henüz kapağı bile takılmamış olan o ilk nüshasının içine birkaç satır yazmıştı "tükenmez" kalemiyle... Toplam 22 baskı kaldı geride, ve dördüncü kitabının çıktığını ilk defa siz duyuyorsunuz; Yangının adı Leyla...

Üçüncü sınıftayım... O sene çok borca girmiş, bir apartman dairesi almış ve apar topar taşınmışız. Bina ve mahalle komşularıyla henüz tanışıp kaynaşmamış olduğumuzdan, kimseler bizim biz de bilmiyoruz kimin kim olduğunu...

Kafama takılır bazı çengeller, bir adım bile atamaz olurum... Öğrenecek kimse bulamazsam, en azından soracak birini ararım. Soracak birini de bulamazsam, öylece, boşluğa konuşurum; "Dün harıl harıl çalışan bu adamın kanında ne değişti de, bugün burda böyle hareketsiz yatıyor?.. Ne olmuş, ne değişmiş, ne eksilmiş, ne çoğalmış kanında?.."

"Saklambaaaç oynaayaaan kaleyee mumdik siiin... Saklambaaç oynayaan!.." Konuşmuştuk ya; okuyanlar, aslında okudukları satırları yazan kişiyi okumaya çalışmaktadır!.. Ama yine okuyanlar bilir ki; yazan kişi kendilerinden saklanmaktadır...

Bütün yazanlar bilir ki; okuyanlar kendisini merak etmektedir. Yani okuyanlar, okuduklarının ardında, aslında bu satırları yazan kişiyi okumaya çalışmaktadır... Bütün okuyanlar bilir ki; yazan kişi kendilerinden saklanmaktadır...

Yaratılmış olanlar (veya bir şekilde varolduğu varsayılanlar) arasında, insan; zekâ sahasında da, gerizekalılık konusunda da tam anlamıyla zirvededir!.. Zekâ; bir ölümlünün "öleceğini bilip buna göre hareket etmesi" ise, gerizekalılık; öldüğü âna kadar "hiç ölmeyeceğine inanmaktan" başka ne olabilir?..

Sıyrıldım derinlerinden yalanların; yılanların derilerinden sıyrıldığı gibi!..

Tuhaf gelir belki ama, ben gusül abdesti almayı öğrendiğimde dört, bilemedin beş yaşlarında filandım...