Muammer Erkul

Bir dostum... (General Dostum değil; general olmayan, sıradan bir dostum), internette dolaşan bir duyuruyu göndermişti bana. Posta şuydu: John Travolta'nın oynadığı "Kod adı Kılıç Balığı" isimli film, Amerika ve İngiltere'de "şiddet sahneleri içerdiği için" yasaklandı.

Amerika'nın yaptığı vicdansızlıklara karşı olan yazılarımdan dolayı, hiç kimse benim Usame bin Ladin'i savunduğumu filan sanmıyor, değil mi?..

İkibinden sonraki senelerde durumların nasıl olduğunu bilmiyorum, ama 70 öncesinde bir tek işçi maaşıyla altı kişilik nüfus birazcık zor geçinebildiğinden; annemle babam, önce elden düşme, elle çevrilen uyduruk bir dikiş makinesi edinip, ardından da para biriktirmiş ve bir de "gazete" almışlar...

Siz hatırlıyor musunuz bilmiyorum; ama ben yetişemedim tarihin "fî" zamanına... Fakat yine de çok çok eskilerde kaldığını sanmıyorum, çünkü birşeylerin ne zaman olduğunu her soruşumda babam derdi ki hep; "Fî tarihinde!.."

Eylül'ün 25'inde Stop köşesinde çıkan yazının özeti şöyleydi: Zenginin biri en azından kendi ilçesindeki insanların İngiliz bayrağı giyinip dolaşmalarına mani olmak için, her birinin üzerinde büyük İngiliz bayrakları olan yüz adet yeni kıyafet alıp paketletiyor ve çingene mahallesinde dağıtıyor. Tek şartı herkesin hediyesini giymesi. Böylece bu bayrak çingene üniforması haline gelecek ve bir daha kasabada kimse giymeyecek!..

Dünka yazımızın son satırı: Yontulacak adam kovalayanlar yontulmamışlardır!

(İncirköy'e...) Biliyorum, eriyeceksin; Üflediğimde sana, ne kadar yangınım varsa... Eriyeceksin;

Yıllar sonra duymuştum gâvura "gâvur" demenin yasak olduğunu... Ve hatta uzun uzun düşünmüştüm o zamanlar; gâvura gâvur diyemediğim zamanlar ne diyebileceğimi?.. Bulamamıştım...

Kendisinin "Amerika" olduğunu hisseden hangi kurum veya hangi kişi varsa, şu anda düşünmekte ki; "İmtiyazlı" Amerikan evlatlarının "YERİNE" hangi fukaralar savaşmayı kabul edecek?.. Yani, adı bile konmuş bu "HAÇLI" seferi; "Müslümanım" diyenler ile "Müslümanım" diyenler arasında bitirttirilecek, ama bunların isimleri kim olacak?..

Çoğu zaman, oturup bir akvaryumun başına, saatlerce balıkların "aptallığını" seyrederim, ki şu balıklarda "hatırlama kabiliyeti" yok sanki!.. (Bilim adamları da balıklardaki hafızayı ancak saniyelerle ölçebiliyormuş zaten.)

Sizce "Sevgili" ne demektir?.. Ya!.. Öyle mi?.. İyi...

(Hiç uçağa bindiniz mi?.. Eviniz veya işyeriniz kaçıncı katta?..) Şu an, buzdolabına kapanmış bir sinek gibisiniz!.. Yani artık başınıza gelecekler kontrolünüz dışında...

ABD ve siz, iyi ki inanmayacaksınız bu nota; tam, "aptala malum olur" hesabı... Hatırlayın, 99 depreminde bir not vardı bizim köşede. İnsanların bir kısmı o bir TEK KELİMELİK notta "ölebileceklerini" okumuş ve uyumuşlardı, bir daha uyanmamak üzere!..

Pazardaydık... Kızım parmaklarının ucunda yüksele yüksele bir yere bakıyor ve bana bir şey göstermeye çabalıyordu...

Babamın en büyük derdi ne, biliyor musunuz?.. Bilemediniiz!.. Çünkü, "eskiden" ben idim... Şimdiki en büyük sıkıntılarından biri; yıllardır uğraştığı bahçesindeki bitki köklerini kemiren danaburunları... danaburnular... dananın burnu be!.. Nasıl yazılır bu meret?..

Ben ne o minibüsteydim, ne de gördüm aslında onu... Ama "iyi ki" ben o minibüste değildim, ve yine iyi ki sizler de o yolculardan biri değildiniz... Hatta iyi ki görmedik hadisenin nasıl ve ne şekilde olduğunu... Çünkü sadece "şahitlerin" aktardığı bile yetti bana ki, sanırım sizlere de yetecek!..

Ey, benim her gizlemediğimi bilen... Benimse, adını bile bilmediğim!..

Temel'e güzelleme Aslında, diye başlamak gerek bu satırlara... Aslında; anlatılagelen hiçbir "Temel" tipine uymaz şimdi okuyacağınız hikâye...

Gözlerinizin daha güzel olmasını ister misiniz?.. BEN, BANA BAKTIĞINIZDA, ÇOK GÜZEL GÖZLER GÖRMENİZİ İSTERİM...

Kıpırdatınca omuzlarını, karanlık sanki bir pelerin gibi sıyrılıp düştü ayaklarına... Karanlık çökerken yere, aydınlık yüreğime yükseliyordu!..