Yavuz Bülent Bakiler

İki gün önce, Hürriyet gazetesi, güzel bir Gaziantep eki yayımladı. Onu, büyük bir dikkatle, zevkle, heyecanla okudum. Gaziantep'in 2010 yılında, ulaştığı büyük başarıları görünce, misilsiz bir sevinç duydum.

Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah Gül, bir konuşmasında demişti ki: "Biz, Türk Cumhuriyetleriyle birlikte bir altın borsası kurabilsek, yıllık kazancımız 25 milyar dolar olur.

Dünya üzerinde Türkçe konuşan ve Türk soyundan gelen insanların sayısı iki yüz milyonun üzerinde. Bir Alman üniversitesinin yaptığı araştırmaya göre yeryüzünde 5 bin 561 dil var. Türkçe bu büyük dil zincirinin ya beşinci ya onuncu sırasında bulunuyor.

Tam 57 yıldan beri yazıp çiziyorum. Gazetelere ve dergilere yazdığım makaleler binlerce sayfayı çoktan buldu. Bilmelisiniz ki ben, hiçbir yazımın başına, bugünkü gibi derin ötesi derin bir utançla oturmadım. Kalemimin üzerinde sanki kırk batman ağırlık var. Sanki ben, vatanımı satmak, milletimi kırk parçaya bölmek isterken suçüstü yakalanmışım da, 73 milyon kişinin önüne çıkarılmış gibiyim. Sanki, 73 milyon kişi hep birden yüzüme tükürüyormuş, bana lânetler yağdırıyormuş gibi utanıyorum.

Sayın Bakan! Bu, size ikinci şikâyet dilekçem. Yalnız, özellikle belirtmeliyim ki, bu şikâyetlerimin şahsî bir tarafı yok. Üzüntüm, şaşkınlığım hatta öfkem, tamamen millî çıkarlarımıza, millî kaygılarımıza dayanıyor. Yani, Millî Kütüphane Müdürünüz Tuncel Acar, benim ÂRİF NİHAT ASYA İHTİŞAMI isimli kitabımdan 7 yerine 177 kitap isteseydi, bir elim yağda, bir elim balda mı olacaktı?

Sayın Bakan! Siz, Nâzım Hikmet'i çok seviyorsunuz. Birkaç toplantıda, ondan, ezbere şiirler okuduğunuza da şahit oldum. Yanılmıyorsam bir konuşmanızda; "Boğaz'a Nâzım Hikmet'in bir heykelini dikmek lâzım!" demiştiniz.

Bir memleket şiirimin son kıt'ası aynen şöyle: Türkiyem, anayurdum, sebebim, çarem!

Turgut Özakman, benim AP'de basın sözcülüğü yapmadığıma inanmıştı. Fakat o konuşmadan, bir başka büyük suçum ortaya çıkmıştı: Ona, CHP'li olmadığımı, AP kadrolarında çok yakın dostlarımın ağabeylerimin bulunduğunu söylemiştim.

Hürriyet'te Tufan TÜRENÇ, 27 Ekim günlü yazısında TRT'deki yeni kadrolaşmayı ele almış: Galiba arı kovanına fena çomak soktuk başlıklı yazısında, Türenç'in iddiaları şöyle:

Akdamar Adasındaki Ermeni kilisesinde yapılan ayin için Van'a giden Taraf gazetesinin (galiba Ermeni asıllı) köşe yazarı, büyük bir pişkinlik içinde şöyle yazmıştı: "Vanlıları, 1915 yılında, Ermenilere karşı giriştikleri kat'liamlar dolayısıyle bir mahcubiyet içinde gördüm."

Kâzım Karabekir Paşa, İSTİKLÂL HARBİMİZ isimli eserinin 365. sayfasında diyor ki: "Van mıntıkasını teftişe çıktığımı her tarafa yazmıştım. 1. Teşrinisanide (Kasımda) Van'a geldik. Van harabezara dönmüş.

Sayın Çekirge! Bizim, okumuş yazmış, yüksek tahsil diploması almış vatandaşlarımızın çok büyük bir kısmı, sanıyorlar ki Türkiyeli Ermeniler, işlerinde güçlerinde çalışırlarken, çok mâsumane bir hayat sürerlerken, Türk asıllı askerler ve siviller, bir milyondan fazla mâsum Ermeni'yi sebepsiz yere katletmişlerdir.

Sayın Çekirge! Sizi dikkatle okuyan kişilerden biriyim. Berlin'den yazdığınız "Yüzleşebilir miyiz?" başlıklı makalenizi, ben de 9 Ekimde, Düsseldorf şehrinde hüzünle elime aldım. Yanlış anlamadıysam gördüm ki, siz de, Almanlar gibi, tarihimizle yüzleşmemizi istiyorsunuz.

Geçen hafta Mardin'de idim. Size, Mardin tespitlerimi yazacaktım. Fakat şu "mum söndü" safsatası, Mardin intibalarımı ikinci plana itti.

Almanya'nın Melle şehrinde, kalmış olduğum otelin yemek salonunda, sevgili dostlarımdan Mehmet Baş'la birlikte sabah kahvaltısı yapıyorduk. Mehmet Baş, Almanya'da DİTİP temsilcilerindendir. Bir ara masamıza, otel sahibesi geldi. Damdan düşer gibi bana dedi ki:

12 Eylül 1980 darbesiyle, Türkiye yeni bir döneme girdi. Hukuk örtüsü altında, büyük zulümler yapıldı. 12 Eylül 1980 darbesi, hakkın, hukukun, adaletin, asaletin tepelendiği bir dönemin başlangıcı oldu.

Türk Yurdu dergisinin Eylül sayısını gördünüz mü? Eğer bugüne kadar Türk Yurdu dergileriyle haşır-neşir olmadınızsa kayıptasınız demektir. Bunu, kendi yaşayışımdan biliyorum: 1956 yılında, yüksek tahsil için Ankara'ya gitmeden önce, babam bana çok kesin bir nasihatte bulundu: "Yeni arkadaşlarını Türk Ocağı muhitinden seçeceksin! Türk Ocağında verilen konferanslara mutlaka katılacaksın.

Millî Mücadelemizin bir numaralı lideri, kahramanı Mustafa Kemal Paşa'dır. Bu, kesinlikle doğru.

Geçen hafta, Kazım Karabekir Paşa üzerine yazdıklarım, hem Türkiye içinden, hem de Türkiye dışından ses getirdi. Hiç şaşırmadım.

Geçen hafta, bir TV programında, Kazım Karabekir Paşa'nın küçük kızı Timsal Hanımefendiyi dinledim. Bir soruya çok açık, çok kesin bir tavırla cevap verdi: