Yetenekli Kalemler

Yazmak... Nedir sizce yazmak? Kimine göre boş zamanlarda bazı insanların bir şeyler karalaması bazılarına göre ise sevdasını açıklama kendini ifade etme amacıdır.

​Ah be yalan dünya… Çocuklarımızın ellerindeki son model bilgisayarlı cep telefonları ve tuşlar içinde ekranlarda kaybolmuş güzel ana kuzuları… Her biri yumuşacık koltuklarda ya da kendi özel odalarında pufuduk yastıklarda boylu boyuna uzanıp izledikleri filmler, video klipler ınstagram paylaşımları…

Birisi lafın yeri gelince “hiçbir şeyde gözüm yok” derse ne anlarsınız? Ya da şöyle sorayım: Hiçbir şeyde gözünüzün olmadığı bir duygu hâline kapıldınız mı?

Gazetelerde her gün okuduğumuz, yüreğimizi dağlayan 3. sayfa haberleri ile kahrolmaktayız. Dehşet saçan canilerin zulümlerini televizyonlarda izler, radyolarda dinler, gazetelerde okurken sızlayan vicdanımızla baş başa kalmakta olup o insanların acısını paylaşmaktan başka elimizden bir şey gelemiyor.

Gençlerden biri koşar, ateşin sağından, diğeri solundan kaçar. Hiçbiri ateşe yaklaşamaz. Fakat içlerinde biri var ki, gözlerini yumar, büyük bir kararlılık ve metanetle ateşin üstüne yürür.

​"Senin aşkın benim din ü imanım, İlahi din ü imandan ayırma..."

Efendim gazete abonesi olarak köşenizi beğeni ile takip ediyorum. Edirne de 8 yıl görev yapmam nedeniyle hayatını okuduğum ve ziyaretinde bulunduğum Aşçı Yahya Baba Hazretlerinin ibretlik hikâyesini gönderiyorum.

“Bir ağaçtan, insanlar, hayvanlar veya kuşlar istifade ederse, o ağacı diken için bir sadaka olur.” [Hadis-i Şerif/Buharî]

​Kitaplar bir hazinedir, açılıp okunmayı bekleyen bir hazine. Ama maalesef insanlar bunun farkında bile değiller. Kitap okumak eğlenceli, bilgi dağarcığını geliştiren bir kaynaktır. Ben kitapların içinde gizli bir dünya olduğuna inanıyorum.

Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki, yaptığımız her şeyi, yediğimiz her yemeği, gittiğimiz her yeri sosyal medyada ilan ediyor hâle geldik.

Böyle bir soru nereden aklıma geldi bilmiyorum. Ancak hoşuma gitti. Sizce kültür sanat insan olsaydı nasıl bir insan olurdu?

Dünkü yazımızda “Peki mesleki eğitim hak ettiği değeri görüyor mu?” diye sormuştuk ve “Maalesef! Toplumun mesleki eğitime karşı algısını değiştirmiş değiliz.

​Bu yazıda biz meslek lisesi öğrencileri olarak mesleki eğitimi anlatacağız... Meslek liseleri toplumun ihtiyaç duyduğu alanlarda insan gücünün yetiştirilmesini sağlayan eğitim-öğretim kurumlarıdır.

​Yıl 1516: Yavuz Sultan Selim Hân, Mercidabık zaferi ile Suriye’nin kilidini açmış. Osmanlı Ordusu Mısır seferinde ve asker Tîh Çölü’ne çıkmak üzeredir. Tîh Çölü, kelimenin tam manası ile aşılmaz bir engeldir. Yer sarıdır, gök sarı.

Menkıbe gibi veya fıkra gibi anlatılır Anadolu’da… Eskiden hemen her ailede su saklamak için, turşu kurmak için, üzüm şıra vb. saklamak için çocuk boyunda ağzı geniş kocaman küpler olurdu.

​Eğitim sistemi bir ülke için vazgeçilmez olması gereken en önemli şey. Ancak ülkemizde ne eğitime ne de öğretime hak ettiği değer verilmiyor. Ülkemizde eğitime verilen önem bu konuda yapılan donanımsal yeniliklerle ölçülüyor ancak bu da yetersiz kalıyor.

Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komisyonunun Haziran 1948’de hazırladığı ve birkaç değişiklik yaptıktan sonra 10 Aralık 1948 günü, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun Paris’te yapılan oturumunda kabul edilen 30 maddelik bildirinin birinci maddesi şöyle:

Hayret ki ne hayret... Dünyada demek insan hakları diye bir kavram varmış. Ve bu 10 Aralık tarihinde “Dünya İnsan Hakları Günü” olarak kutlanıyormuş. 2018 yılının son günlerine geldiğimiz bu zaman diliminde İnsan Hakları Gününü kutlamak…

Bugün de hayatımıza yeni kelimeler, cümleler yerleşti mi acaba? Hani kullanırken hiç düşünmediğimiz, zararlı bakteri gibi çoğalan cümleler…

Fransız yazar Dr. Brayer, 1830'ların İstanbul'unu anlatıyor: