Stres -1-

İçindeki stresi atmak için konuşan bir sürü insan gördüm... Onlar için konuşmak deniz suyu içmekten farksızdı... İçtikçe daha susadılar...

Stres... Herkeste stres kol geziyor... En 

korkuncu da kelimelerin sakinleştirici etkisinin geçersiz kaldığı bölümü...

Zavallı insan baştan sona hücreleri 

adrenalin doluyor ve hiçbir bilgi, görgü ve 'sakin olmalıyım' yaklaşımı harf kümesinden öte gitmiyor...

Bütün batı ve günümüz batı aşıkları için çerez hükmünde stres... Kabulleniş mi; elbette... Daha kötüsünden korunmak tek gaye...

Onsuz bir hayat düşünülemiyor ve ona düşmemek için günahın dibine vuruluyor. Bu günahlarla yeni stres tohumlarının yutulduğu ise ıskalanıyor...

Din alimlerimiz 'bunalımların günahların içine modüle edildiğini' bildiriyor. Ama çok bilen çağdaş tipler DİN, İSLAMİYET denince "ııh... ben almayayım" tavrında...

Yüzüne sigara dumanı üflenmiş kedi reaksiyonu veren bir ruh ve bedene sahipler... İlaçtan mahrumlar o halde...

Bunların (sonradan hidayet ulaşacak olanları müstesna) durumları ortada da... Bizim müslüman dediklerimize ne oluyor...

Dinini bilen ve feyzin ne demek olduğu öğrenen kendini nasıl da lüzumsuz yere stres kuyularına atar... Hayret ki ne hayret...

Bunu düşündüm ve araştırdım... Gördüm ki bilmekle; yapıyor sanmakla olmuyor... Kalbi stres mıknatıslığından kurtarmak gerekiyor...

Stresi çeken bir kalbin ana özelliği; yalancı ve beğenilmeyen sevgilerin bu eşsiz saraya girmesi... Saraya adeta çöp dökülmesi hükmünde...

Çöp dökülen bir saraydan elbette pis kokular yükselecek... Ve binbir avizeli bu muhteşem Hak yapısının, yapısına yazık edilecek...

(devamı yarın)