Geri sayım

Yeni yıla girmemize birkaç saat kala yazıyorum bu yazıyı. İçimden hiç uzun uzun bir şeyler anlatmak gelmiyor. Noel Baba'dan, hindilerden, kültürel erozyondan falan bahsetmek istemiyorum. Herkes kendi inancına veya hayat tarzına göre bir şeyler yapacak bu gece. Kimisi eğlenecek, kimisi dinlenecek. Kim ne yaparsa yapsın, yarın sabah uyandığında herkes takvimin üzerinde 2015 rakamını görecek. Ve son nefese yaptığımız geri sayımda bir rakam daha atlanmış olacak.

-

Anneannemin son anlarında yanındaydım. Bir yandan yüzüne bakıyor, bir yandan Yasin okuyordum.

Zorlukla nefes alıp veriyordu. Bir ara iki elini yatağa destek yaparak doğruldu, kapıya doğru baktı. Sanki bir şey söyleyecek gibiydi ama konuşamadan geri düştü. Birkaç dakika sonra da vefat etti.

Başında oğlu, gelini, damadı ve torunu vardı. Herkes Kur'an-ı kerim okuyordu. Son nefesini verdikten sonra, şiddetli ağrısı bir anda geçen bir hasta gibi rahatlamıştı sanki.

Şaşırmıştım.

Son birkaç aydır hastalığı iyice ağırlaşan anneannem sanki vücut elbisesini çıkarıp uçmuştu. Odada yaklaşık 90 yıldır kullandığı eskimiş elbisesini bırakıp, bizi gerçeğin en çıplak haliyle baş başa bırakıp gitmişti.

Son anında giydiği soluk renkli entariyle, vücudu arasında hiçbir fark kalmamıştı. 90 yılın yükünü taşımış yorgun beden küçük odada öylece yatarken, o işine yarayacak şeyleri yanına alıp gitmişti.

Ölümü daha önce defalarca çok derinlemesine düşündüğüm halde hiç bu kadar yakından hissedememiştim.

İnsanı insan yapan şeyin beden dediğimiz mekanizmadan ibaret olmadığını hiç bilmediğim ve tatmadığım bir lisanla, o ölüm anında okudum.

Ellerime, ayaklarıma yabancı birisinin organlarıymış gibi baktım.

Bedenimin, vakit dolunca çıkarıp atacağım bir elbise olduğunu ilk kez bu kadar derinlemesine hissettim.

-

Ölüm anında neler yaşandığını kitaplardan biliyoruz ama muhtemelen son birkaç nefes, bir ömre bedeldir.

Ölüm anını tasvir ederken hep, "Hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti" derler ya!

Bir insan için belki de en acı şey, ölümün tam kıyısında, kendi hayatını utanarak seyretmesidir.

Allah hepimize son nefeste iman nasip eylesin.