24 yıldır okula gitmedim!

24 yaşındayım. Doktorların "on milyonda bir gerçekleşir" dedikleri, nadir bir hastalığa sahibim. Cam kemiği hastalığına sahibim. Ama bu hastalıktan kendimi hiçbir zaman engelli olarak görmedim. Çünkü nasıl ki bir göz, bir kemer, bir diş teli veya çakı kullanan insanlar varsa ben de tekerlekli sandalye kullanan bir insanım. Ve bu sandalye benim cezam değil aksine benim aksesuarım. Rahat ve mutlu yaşayabilmem için bir aparat. Ben böyle düşünüyorum. Fakat ne yaparsam yapayım açıkçası 24 yıldır yerini başka bir şeyle dolduramadığım bir eksikliğim var. Ben 24 yıldır hiç okula gitmedim. Vücudumdaki ilk kırıklar onarıldığında, artık iyileştiğimde okuma yazmayı söktüğümde annem pek çok okula başvurmuş. Ama hem beni bir risk olarak gördüklerinden hem de "veliler ne der", "çocuklar ne yapar?" diye korktuklarından hiçbir okul müdürü ve öğretmen beni kabul etmemiş. Çocukken onlara çok kızdım, tabii üzüldüm. Ama büyüdükçe onları suçlamamayı öğrendim. Çünkü onların mesleki bilgileri sadece okul yönetmekten veya sınıfta ders anlatmaktan ibaretti. Benim gibi bir çocuğa nasıl yaklaşmaları gerektiğini nasıl eğitim vermeleri gerektiğini bilmiyorlardı. Eğitimime evde özel öğretmenlerden aldım. Ben bir eğitimci değilim. Ama engelli bir çocuğu eğitmek için önce öğretmenini eğitmek gerektiğin biliyorum. Benim çocukluğumda toplumda böyle bir bilinç yoktu. Engelli bir insanın da toplumdaki diğer insanlarla aynı haklara sahip olduğu pek fark edilmemişti. Ama şimdi artık bilgiye ulaşmanın kolay olması ve gönüllülerin çoğalması sayesinde eğitimin karşısındaki engelleri aşacak güçteyiz. Bildiğiniz gibi bir çocuk hayatı okulda öğrenir. Dolayısıyla okula gidememek bir çocuk için büyük bir eksiklik. Özellikle özel durumundan ve farklılığından dolayı okula gidememek ve kabul edilmemek ise çok büyük bir travma. Ben bu travmayı atlattım. Hâlâ geriye dönüp baktığımda "keşke yaşıtlarım gibi ben de okula gidebilseydim. Keşke o sıralarda oturup dirsek dirseğe ders çalışabilseydim" diye içimde bir ukde kalmıştır. Fakat karamsar olmamak gerek bu konuda. Çünkü özellikle Cumhurbaşkanımızın eşi, Hayrünnisa Hanımefendilerin himayesinde başlatılan "Eğitim Her Engeli Aşar" kampanyası ile birlikte engelli çocukların eğitimi hakkında umut verici gelişmeler olduğunu ben de herkes gibi görüyorum duyuyorum. Şahsen bence bu konunun yüksek bir sesle konuşulmaya başlaması bile harikulade bir olay diye düşünüyorum... Zekeriya Ünal-Adana Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00