Ailem çok mağdur oldu...

Doktorlar ayağından sakat doğan çocuğumun -ameliyat olmazsa- sakat kalacağını söylüyordu. Buna vicdanı olan hangi baba ilgisiz kalabilirdi? Devlet ve özel kurullara kuruluşlara gittim. Aklımın erdiği her yere yardım istemeye gittim. Derdimi anlattım. Anlatmadan kapı dışarı edildiğim yerler oldu. Ama hiçbir kurumdan yardım göremedim... Seyyar satıcılıktan kazandığım para evin günlük ihtiyacını ve okula giden iki kızımın ihtiyaçlarını dahi karşılamıyordu. Çok zor durumdaydım. Sonunda arkadaş çevresi... Fakirlik... İşsizlik... Ve çaldığım kapıların yüzüme kapanıp beni umutsuz bırakması ve de bir yaşına yaklaşan ve ameliyat olmazsa sakat kalacak çocuğumun hastalığı beni suça itti... Ah cahillik... Ah anne babasızlık... Ah kimsesizlik... Ah vatandaşından habersiz devlet... Ah işinden başka hiçbir sosyal olguyu ve kaygıyı düşünmeyen iş dünyası... Gasp ve hırsızlık yapmaya başladım. O haram paraları biriktirip çocuğumun ameliyatı için gün sayıyordum. Her suç işlediğimde ağlıyordum. Pişmanlık yüreğimi sızlatıyordu. Tek hayalim oğlumun sakat kalmaması idi... Bu böyle ameliyat gününe kadar devam etti... Oğlum hastaneye yatmış, ameliyat günü belli olmuştu. Ama yakalandım. Oğlum ve eşim hastanede iken ben karakoldaydım. Bu yolun sonu elbet gelecekti. Tutuklandım. Oğlum ise ortopedi servisinde ameliyat oldu. Artık cezaevindeydim. Eşim ve çocuklarım ninemin yanındaydı. Çocuklarıma kaymakamlık yardım yapıyordu. Ailem çok mağdur oldu. Ben çok pişman oldum. Mahkeme 25 yıl ceza verdi. Sekiz yıldır cezamı çekiyorum. Ve dertler üst üste gelmeye başladı. Maddi imkansızlıklar yüzünden eşim çocuklarımı okuldan aldı. Evet ben bir suçlu olduğum için kaymakamlık yardımı kesti. Eşim temizlik işlerine gitmeye başladı. Bir tek hayalim gerçek oldu. O da oğlumun ayağı iyileşti. Hiç olmazsa oğlum sakat kalmayacak. Bu sekiz yıllık sürede dört tane cezaevi gezdim. Cezaevinde kendimi geliştirdim. Bol bol kitap okudum. Kurslara gittim. Eğitimimi tamamladım. Şimdi bir hayalim var. Çocuklarımı okutup onların topluma faydalı bir insan olmasını istiyorum. Kendim dışarıdan açık öğretim okuyup topluma katılmayı o gecekondu ve çevreden kurtulmayı istiyorum. Valiliğe gidip beni topluma kazandırması için yardım isteyeceğim. Bir evimin olması, eşim ve çocuklarım ile birlikte bir hayatı çok özlüyorum. Hayatımda bir hayal bitti. Bu hayalimin bari gerçek olmasını istiyorum... Hükümlü Savaş Döven-Dinar/ Afyonkarahisar > Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00