Ailesini bulmak istiyorum

"Ben ailesini bulmak, hem onu ailesine kavuşturmak hem ben huzura kavuşmak istiyorum."
Benden çalınmış 17 yılın hesabını soruyorum. 1986 yılında evlenmiştik. On senedir çocuğumuz olmuyordu. Bu yüzünden eşimle sık sık tartışıyorduk. Ayrılma aşamasına gelmiştik. Eşim beni çok seviyordu, benden vazgeçmezdi ama ben öyle düşünmüyordum. Farklı hayat kurup farklı kimselerle evlenilirse o zaman belki çocuklarımız da olurdu. Ama eşime göre böyle bir şey olamazdı. Çareyi evlat edinmekte buldu. Ben istemesem de beni ikna etti. 3 Ağustos 1997 yılında bir erkek çocuk evlat edindik. Bu kararla hayatım bir günde değişti. 27 yaşında ne olduğumu anlamadan bir günde anne oldum. Psikolojim altüst oldu.
Bir tekstil firmasında çalışıyordum. Dışarıdan okuyordum. Her şey tarumar oldu. Bu duruma alışmaya çalıştım ama huzursuzluğu içimden atamadım. Bana göre erkendi ve yapmam gereken şeyler yarım kalmıştı. Eşim bana söz hakkı bile vermiyor işine gücüne bakıyordu.
Çocuğumuz büyüyordu. Beş yaşına geldi ama bize benzemiyor, büyüdükçe farklı bir kişilikle karşı karşıya kalıyordum. Okula başlamıştı ama çocuğun ne bana ne de eşime benzemeyişi beni hayli rahatsız ediyordu.
Şu anda 17 yaşında. Ne ben ne eşim, bizden bir gram bir şey yok. Kendi özü neyse o. Onunla uzlaşmaya çalışıyorum anlatmaya çalışıyorum ama nafile.
Koruyucu aile olabilir ama kimseye evlatlık edinmeyi tavsiye etmiyorum. Sadece başkasının çocuğunu büyütüyorsunuz.
Soruyorum kaç anne "çocuklarım var" diyerek problemli evliliğe katlanır? Bence % 60'a yakındır. Doğurup sokağa bırakan "kim bakarsa baksın" diyen anne ne kadardır? Benim bu çocuğumu sokağa bırakan kişiler ne bu cihanda ne öteki âlemde huzur bulabilir!..
Çocukları böyle sokağa bırakmasalardı ben bunları yaşamayacaktım. 12 yaşında evlatlık olduğunu öğrendi. Dünyayı başıma yıktı. Bize de huzur vermedi, kendisi de huzur bulmadı.
Şu anda tek çarem ailesini aramak ve onlarla akraba olmaktır. İstanbul Avcılar civarında bir otobüs garajına 2.5 aylıkken terk edilmiş bir bebek. Sonra Avcılar karakoluna götürülmüş. Oradan Türkiye Hastanesinde tedavi görmüş. İyileşince Darülaceze'ye verilmiş. 4.5 aylıkken bize verildi. Belden aşağı kısmında bir ben işareti var. Kaç kişi çocuğunu garaja bırakır? Kaç kişinin çocuğunda bu şekilde ben vardır? Ailesini bulmak, hem onu ailesine kavuşturmak hem ben huzura kavuşmak istiyorum. BİMER'e de dilekçe verdim, sizden de yardım istiyorum.
Rumuz: "Huzur"