Ama nasıl şaşırmazsınız?

“Hak tecelli eyleyince her işi âsân eder,/Halk eder esbabını bir lahzada ihsân eder...”

 

 

 

Ketencizade Mehmet Rüştü Efendi söylemiş bu beyti... Söylemiş ama ne söylemiş... Öyle yürekten gönülden gelen bir sözmüş ki bu dua gibi sözün manasını yaşadığımda anladım...   

 

Hafta sonuydu. “Konyaaltı Sahili'ne gidelim” deyince tabii ki ikimiz de birbirimize baktık... İkimizin de aklından geçen aynı şeydi çünkü... Eski evimizin önünden geçmek...

 

Bundan 6 ay öncesiydi... Herkes gibi mutlu mesut Antalya'ya geldiğimiz andan bu yana aynı evde oturmanın bir rahatlığı vardı üzerimizde... Ta ki o çalan sürpriz telefonla...

 

Biz de o gün ablalarla buluşmuş imece usulü mantı yapıyorduk... Bu güzel ortamda bulunmanın verdiği mutluluğu tarif etmek zor... Baktım arayan eşimdi. Normalde önemli bir şey olmadan bu saatlerde aramazdı.

 

Hemen konuşabilmek için uygun bir yer aradım ve açtım telefonu:

 

-Hayırdır inşallah dedim, ilkin...

 

O da doğrudan canı sıkılan o cümleyi benimle paylaştı:

 

“Ev sahibi çıkın diyor" dedi.

 

Beynimden vurulmuşa döndüm bir an... Şaka desem şaka olamazdı. Ben darmadağın olan kafamı toparlamak isterken beyim devamlı anlatıyordu... Kira artışını da istediği yüzde bilmem kaç yüz dememize rağmen kabul etmedi doğrudan 20 bin yaptı, dedi. Ama nasıl şaşırmazsınız?

 

2250 liradan doğrudan 20 bin lira istemek ne demekti? 13 yılın hatırı da mı yoktu? Ağlamaya başlamıştım. Birden kapı önüne konulmanın en derin acısı tokat gibi yüzüme vurulmuştu sanki. Başka yerde olmasam kendi evimde olsam daha çok ağlar dururdum. Ama benim gözyaşlarımı duyanlar hemen “ne oldu?” diye yanıma geldiler. Durumu öğrenince de “vah vah” diye derdime ortak olmaya çalıştılar beni teselli etmeye uğraştılar... Onların tesellileri ile o anın acısını bastırdım içime, ta ki eve dönünceye kadar.

 

Parka gittim, hıçkıra hıçkıra ağladım. Şimdi evi nereden buluruz? Biz nasıl taşınırız? Burası Antalya... Rus’u var Ukraynalısı var derken asıl yerli halkın durumu benimki gibi olmuştu. Yüksek kira artışı, olmadı tahliye.

 

Kanuni haklar vesaire biz öyle mahkemenin önünden geçen insanlar değiliz. Zor da olsa iyi tarafından bakmaya da çalışıyordum. Belki geçimleri bozuldu ev sahibinin, belki ayrıldılar bilemiyoruz; biz emlakçıdan tutmuştuk zamanında.

 

Neyse tabii ben ağladıktan sonra kendimi toplayınca annemi aradım...

 

DEVAMI YARIN