“Babam öyle söyledi”

“Öğretmenime heyecan içinde dünkü olayı o anı yeniden yaşıyormuş gibi anlattım...”

 

 

İlkokulda yaşadığım kalemle ilgili unutulmaz hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum.

Babamla göz göze geldik. Biraz tefekkür ettikten sonra sakin bir şekilde dedi ki:

“Açıktan yapılan hataların özrü açıktan olur. Yarın gideceksin o arkadaşına kalemi verip özür dileyeceksin. Ama aynı şekilde öğretmeninin yanında ve herkesin huzurunda özür dileyeceksin!”

Ben zaten mahvolmuştum. Utancımdan kendi kendime yer yarılsa da yerin dibine girsem diyordum. Şimdi bir de bunu bütün sınıfın huzurunda hem de öğretmenimin yanında nasıl söyleyecektim. Bir taraftan içimi yakan vicdan azabı, bir taraftan beni bekleyen büyük mahcubiyet bir taraftan babamın verdiği talimat... O gece sabaha kadar bunları düşündüm durdum.

Sabah oldu, okul yoluna revan olduk. Sen şu işe bak... Fesübhanallah... Daha okulda ilk gördüğüm öğrenci o. Sanki başka öğrenci yok mu?

Beni görünce o beden diliyle bakışını hiç önemsemeden dedim ki: “Senden özür diliyorum. Kalem seninmiş.”

Dedi ki:

“Ver benim kalemimi”

“Ama hayır şimdi olmaz”

“Nedenmiş o?

Sınıfın huzurunda ve öğretmenimin yanında özür dileyeceğim. Babam öyle söyledi.

O “ver kalemimi” diyerek olayı abartmak istemiyordu ama artık benim için konu benden çıkmıştı. “Hayır olmaz” dedim. “Öğretmenin yanında” vereceğim. Öğretmenimizi de çok seviyor çok sayıyoruz. Gittim öğretmenin yanına o yıllarda dilim de biraz zor dönüyordu. Öğretmenime heyecan içinde sanki o anı yeniden yaşıyormuş gibi anlattım. Öğretmenim “Aferin” dedi. Babamın öyle yapmakla çok iyi ettiğini dile getirdi ve elimden tutup o arkadaşın sınıfına gittik. Sınıfa girdik. Bizim öğretmenimiz de olsa sınıfa girince bütün öğrenciler ayağa kalktı. Öğretmenlerimize bu derece saygılıydık.

Öğretmenimiz sınıfın öğretmenine gitti durumu anlatmış olmalı ki mutabık kaldılar ve sınıfa döndü. Benim adıma dünkü durumu özetledi. Sınıf zaten dünkü durumu biliyordu.

“Çocuklar şimdi Bahattin arkadaşınız bu yanlışlık sebebiyle kalemin sahibi arkadaşından sizin de yanınızda özür dileyip kalemini kendisine verecek” dedi.

Sınıfta arkadaşımdan bu yanlışlık sebebiyle özür dilerim. Kalemini kendisine verdim. O kalem sebebiyle onunla aramızda öyle bir arkadaşlık oluştu ki şimdi hâlen görüşürüz canım arkadaşımla...

     Bahattin-Van