Babamın yaptığı babalık...

“Babam karakola gitmiş, polis memurunun yanına varıp olanları bir bir anlatmış!..”

 

 

 

Ne yapacağımı bilemedim. Yüzüm kıpkırmızı oldu. Elim ayağım titremeye başladı... Dürbün elimden düşeyazmıştı... Ama babamın dikkatinden kaçmamıştı bu çılgınlık...

 

-Kızım hayırdır, ne yapıyorsun o dürbünle... Kimi gözetliyorsun bakayım?

 

-Şey, hiç işte bakıyordum baba.

 

-Ver bakalım şu dürbünü!

 

Elimden dürbünü alıp aynı istikamete bakan babam az sonra öfkeden küplere binmişti...

 

-Demek sen okumak yerine böyle şeylerle uğraşıyorsun öyle mi?

 

Ben şimdi o çocuğun yanına gidiyorum dedi... Baba niçin gidiyorsun, ne yapacaksın? Niye böyle yapıyorsun desem de babamdaki kararlılığı çok iyi biliyordum. O bir şeye karar verdiyse kararından kolay kolay vazgeçmezdi...

 

Babam karakola gitmiş, polis memurunun yanına varıp hiç çekinmeden olanları bir bir anlatmış. Demiş ki:

 

“Benim evladım seni beğenmiş. Sana bakmaktan kendini alamıyor...”

 

Bu durumda polis memuru da heyecanlanmış. Ama babamın bir baba olarak evladının içine düşen sevdanın gereğini yerine getirmek üzere harekete geçmesi polis memuruna da hem cesaret hem güven vermiş... Demiş ki o da babama:

 

-Efendim madem siz bu kadar açık yüreklilikle konuşuyorsunuz. Ben de size kendimi olanca dürüstlüğümle ifade edeceğim. Ben de bekârım. Evlilik çağım geldi. Ve sizin evladınızı da her okula gidip gelirken görmüş ve çok beğenmiştim. Eğer siz de münasip görürseniz ailemi size dünür gönderebilirim.

 

“Buyurun gelin” demiş canım babam... Meğer beni bu tür hareketlere yönelten sebep aramızda gerçekleşecek olan nikâhmış... Artık gelişmeleri tahmin edersiniz...

 

Ertesi gün polis memurunun annesi babası bize dünür geldiler. Babam da bana sordu:

 

-Ne diyorsun kızım “evet” diyor musun?

 

Ben de boynumu büküp beden diliyle evet dedim. İki ay gibi kısa sürede nişan nikâh derken düğünümüz yapıldı... Evlendik...

 

Ben evimin hanımı oldum... Polis memurunun da eşi oldum... Ama o yaptığım deliliği çılgınlığı yıllar geçtiği hâlde unutamıyorum...

 

Yıllar geçti. Ben de bir anne olarak çocuklarımı yetiştirirken babamın bir evladına nasıl baba olduğunu ve babalık yaptığını anladım... Demek ki aile, çocuğunu çok dikkatli bir şekilde yetiştirmeli, arzu ve isteklerini fark etmeli ve böylesi duygularda yalnız bırakmamalıymış... Bu vesileyle birbirini seven ve kavuşmak isteyen bütün gençlerin birbirine kavuşmalarını, anne babalarının da onlara anlayışlı olmalarını diliyorum...

 

     Rumuz: “Leylak”