Balkondaki bisikleti indirebilir misin?

Bir emeklinin günlüğünden anlatmaya bugün de devam ediyorum...

 

-Neyse korktuğum gibi olmadı indik kolayca. Aldı bizi evine götürdü, onunki sağlam. Bilirim yıkılmaz tek katlı taş bina. Tavan da ağır değil, üstü oluklu sac, altı kontrplak levha.

 

“Siz alışkınsınızdır eviniz gibi oturun. Nerede rahat ediyorsanız oraya.”

 

Millet sokaklarda tünüyor ayrılamıyor, evlerinde para var, takı var terk edemiyorlar.

 

Çocuklar uyanık ve heyecanlı, mırıl mırıl konuşurken daldılar, mışıl mışıl uyudular. Yanaklar oldu mu elma. Ya insan kıyamaz bunlara. Yorgunlar tabii ne olacak akşama kadar top koşturursan soluk soluğa.

 

Bizim gözlerimiz cam gibi açık. Battaniye getirdiler, omzumuza dizimize attılar.

 

Gerek yok dedim, içerisi sıcak maşallah.

 

Gün ağardı çıktık, afet dedikleri buymuş meğer, koca koca apartmanlar gofret gibi olmuşlar. Bizimkinin de şakulü kaymış. Mahalle zor toplanır bir daha.

 

Kalfanın hanımı kahvaltılık bir şeyler çıkardı. Tıkanmışız lokma inmiyor boğazımızdan.

 

Bu arada damatla kız aradı, atlayın gelin diyorlar İstanbul’a. Nereye gidiyorsun evde onca eşya.

 

Kalfa “hele şu artçılar bitsin” diyor, “ben vinci cama yanaştırır toplarım. Bitişikteki ambarı temizlerim, bir kireç attık mı ağarır, koyarız oraya.

 

-Yok eşyalar gözümde değil, gidecekse de gitsin zaten, artık takmayacağım kafama. Sen balkondaki bisikleti indirebilir misin onu söyle bana?

 

-Vinç burada henüz. Balkondaysa kolay, meraklanma.

 

Güneş yükselince bir daha dolandım zemindeki kolonlar patlamış, bu bina durmaz ayakta. Şunun şurası iki yıl bile olmadı, şehir büyüyüp de bağ evlerine dayanınca müteahhide vermiştik, söylemesi ayıp 6 daire karşılığında. Bugün itibarıyla eskiye döndük, yok artık öyle kira mira. Allah sağlık sıhhat versin emekli maaşıyla geçinip gideriz ne kadar olursa.

 

Bisikleti indirdik sadece lastikleri sönük, kadrosunda pompa vardı, çalışıyormuş hâlâ, hava bastım şişti. Islak bezle sildim pırıl pırıl çıktı ortaya. Tekerlek tellerinde hafif paslanmalar var ama kolay. Bir gaz bulayım ovalar dağıtırım bir ara. Çocuklar bisikleti görünce yamacıma sokuldular;

 

-Dede bu senin mi?

 

-Yooo, sizin.

 

Sevinçten çıldırdılar. Artık benden korkmuyorlar. Gelip dizime oturuyorlar hatta. Torun sahibi olduk bu saatten sonra...

 

     Ökkeş Amca