Başka İstanbul yok
24 Haziran 2014 01:00
"Bu uyarıya hem sevindim hem tedirgin oldum. Ya o genç, ikaz eden kadına ters bir laf ederse!.."
İncirli metrobüs durağındayım. Avcılar Üniversitesi Yerleşkesine gideceğim. O ara istasyonda iri yarı bir gencin hareketi gözüme takıldı. Bir seksen boyunda ama bir o kadar da obez bir gençti. Bir dikişte lıkır lıkır içtiği pet şişeyi duraktaki direk dibine fırlatıverdi.
Yaptığı çevre kirliliğinin farkındaydı. Ama umursamaz haldeydi. O an ikaz etmemek için kendimi zor tuttum.
Bu devirde İstanbul'da kimseye bir şey söylenmiyor ki? Haklı bile olsanız sırf lafı üzerine almamak için size kafa tutuyorlar. Tam o anda bir kadın, iri yarı genci azarladı:
-Ayıp değil mi senin yaptığın?
Bu uyarıya hem sevindim hem tedirgin oldum. Ya o genç, kendisini ikaz eden kadına ters bir laf ederse?!.
Allahtan duymazdan geldi genç. Kadın ise ısrarcıydı:
-Git al bakalım o attığın şişeyi!
-Uf!
-Sana al diyorum Bülent!
Anladım bir yakını olduğunu. Bu kadın bu gencin neyi oluyordu? Ben saniyeler içinde bunu düşünürken kadıncağız tekrar söylendi:
-Hayır alacaksın o şişeyi!
Genç, gidip almadı. Bunun üzerine kadıncağız "utanmaz!" diye mırıldanarak kendisi gitti. Eğildi. Yerden pet şişeyi aldı ve gencin yanına geldi.
Genç "Aman anne ya!" dedi...
Meğer gencin annesiydi... Ve o anne, pet şişeyi çöp kutusuna atmak üzere elinde bekletirken şu manidar sözü söylüyordu:
-Başka İstanbul yok... Bu şehri kirletmeye hakkımız yok.
O an nasıl bir duygulandım, kelimelerle anlatamam... Kimsenin ikaz etmeye cesaret edemediği cesamette bir genci, hem de öz annesi ikaz ederek hem annelik hem vatandaşlık görevi yapıyordu.
Sonra düşündüm. Çevre temizliği ve güzel ahlak üzere bu kadar hassas olan bir anne, oğlunun böyle yetişmesini ister miydi? İstemezdi. Peki koskoca oğluna söz geçiremeze bile kendisi gidip çöpü eline alarak mücadeleyi bırakmayan bu annenin elinden kim almıştı oğlunu? Kim onu annesine rağmen böyle pervasız ve hoyrat yetiştirmişti? Ve bir neslin eğitiminde ve yetiştirilmesinde anne babaların rolü ne kadardı? Yoksa çocuklarımızı biz annelere babalara rağmen okul, okula rağmen sokak, sokağa rağmen internet ve diğer sosyal medya vb. mi yönlendiriyordu? O söz dinlemeyen koskoca çocuğun ilgisizliğine direnen o annenin çaresizliğinde bu soruların olmayan cevaplarını aradım...
Meltem Akçene-İstanbul
İncirli metrobüs durağındayım. Avcılar Üniversitesi Yerleşkesine gideceğim. O ara istasyonda iri yarı bir gencin hareketi gözüme takıldı. Bir seksen boyunda ama bir o kadar da obez bir gençti. Bir dikişte lıkır lıkır içtiği pet şişeyi duraktaki direk dibine fırlatıverdi.
Yaptığı çevre kirliliğinin farkındaydı. Ama umursamaz haldeydi. O an ikaz etmemek için kendimi zor tuttum.
Bu devirde İstanbul'da kimseye bir şey söylenmiyor ki? Haklı bile olsanız sırf lafı üzerine almamak için size kafa tutuyorlar. Tam o anda bir kadın, iri yarı genci azarladı:
-Ayıp değil mi senin yaptığın?
Bu uyarıya hem sevindim hem tedirgin oldum. Ya o genç, kendisini ikaz eden kadına ters bir laf ederse?!.
Allahtan duymazdan geldi genç. Kadın ise ısrarcıydı:
-Git al bakalım o attığın şişeyi!
-Uf!
-Sana al diyorum Bülent!
Anladım bir yakını olduğunu. Bu kadın bu gencin neyi oluyordu? Ben saniyeler içinde bunu düşünürken kadıncağız tekrar söylendi:
-Hayır alacaksın o şişeyi!
Genç, gidip almadı. Bunun üzerine kadıncağız "utanmaz!" diye mırıldanarak kendisi gitti. Eğildi. Yerden pet şişeyi aldı ve gencin yanına geldi.
Genç "Aman anne ya!" dedi...
Meğer gencin annesiydi... Ve o anne, pet şişeyi çöp kutusuna atmak üzere elinde bekletirken şu manidar sözü söylüyordu:
-Başka İstanbul yok... Bu şehri kirletmeye hakkımız yok.
O an nasıl bir duygulandım, kelimelerle anlatamam... Kimsenin ikaz etmeye cesaret edemediği cesamette bir genci, hem de öz annesi ikaz ederek hem annelik hem vatandaşlık görevi yapıyordu.
Sonra düşündüm. Çevre temizliği ve güzel ahlak üzere bu kadar hassas olan bir anne, oğlunun böyle yetişmesini ister miydi? İstemezdi. Peki koskoca oğluna söz geçiremeze bile kendisi gidip çöpü eline alarak mücadeleyi bırakmayan bu annenin elinden kim almıştı oğlunu? Kim onu annesine rağmen böyle pervasız ve hoyrat yetiştirmişti? Ve bir neslin eğitiminde ve yetiştirilmesinde anne babaların rolü ne kadardı? Yoksa çocuklarımızı biz annelere babalara rağmen okul, okula rağmen sokak, sokağa rağmen internet ve diğer sosyal medya vb. mi yönlendiriyordu? O söz dinlemeyen koskoca çocuğun ilgisizliğine direnen o annenin çaresizliğinde bu soruların olmayan cevaplarını aradım...
Meltem Akçene-İstanbul