Başkasının gözlüğü...

“Sonradan bunun ne kadar hatalı bir davranış olacağını tecrübe ederek öğrenecektim.”

 

 

 

Ankara Esenboğa Havalimanı’na vardığımda akşam olmak üzereydi. Havalimanına uzun yıllar sonra vatanına dönen ablamı ve ailesini karşılamak için gitmiştim. Şiddetli yağmur altında aracımı açık otoparka bıraktım. Araçtan hızlıca indim. Yağmurdan ıslanmamak için bagajdaki çantamı aceleyle alırken, yanımda park etmiş aracın arka bagaj kapağı üzerinde bir güneş gözlüğü fark ettim. Pahalı bir markaya ait kaliteli gözlüktü...

 

Kimse kendini kandırmasın. Tek başınıza bir yerdesiniz ve bunca değerli bir gözlük gözünüzün önünde. Yani bir an aklımdan karışık düşünceler geçti. Sonra kendimi yönlendirdim. Araç sahibi gelir bu yağmurda gözlüğü fark etmezse düşüp kırılabilirdi. Kırılmasına kıyamadım. Keşke yerinde bıraksam ya da ön camına koysaydım. O anda aklıma gelen ilk çözüm alıp arabama koymak oldu. Sonradan bunun ne kadar hatalı bir davranış olacağını tecrübe ederek öğrenecektim. Misafirimizi aldık gözlüğü de unuttum oradan ayrıldık.

 

Aradan birkaç hafta geçti. Pazar günüydü. Ablam çocuklar biraz gezip dolaşalım niyetiyle evden çıktık. O gün tesadüf yine yağmura yakalandık eve kendimizi zor attık. Ertesi gün sabah işe gitmek için arabaya bindiğimde bir de ne göreyim. Sağ ön yolcu kapısının camı sonuna kadar açık kalmış. Yağmur suyu koltukları ıslatmış. Bu arada torpido gözünün de açık olduğu dikkatimi çekti. Kendimce kızıp söyleniyorum:

 

“Dün ön koltukta oturan oğlum camı açık bırakıp inmiş ben de kontrol etmemişim.”

 

Buraya kadar normal bundan sonrası ilahi adalet mi desem etme bulma dünyası mı siz karar verin...

 

Açık olan camdan gece biri elini uzatmış torpido gözünü açmış. Benim Ankara’da koruma maksatlı aldığım başkasına ait güneş gözlüğünü ve akşam arabada unuttuğum numaralı gözlüğümü almış götürmüş. Bir gözlüğümüz oldu derken kendi gözlüğümüzden olmuştuk. Bir de arabamın ıslanması var.

 

Maddi kaybım oldu ama bu olaydan manevi dersler ders aldım. O günden sonra bir daha sahipsiz eşyayı yerinden almıyorum. Ayak altında, yolda kırılacak bir yerdeyse hemen yanında görünecek yüksek yere koyuyorum...

 

Tolga Turan