Ben onu hiç tanımıyordum

Arabamı her günkü yerine park ettim. Dükkânımı açtım. İşimle ilgileniyorum. Aradan bir saat geçti. Bir iş için merkeze 50 km uzaklıktaki ilçeye gitmem lazım. Ne var ki arabamı parktan çıkartamıyorum. Sağına soluna park yapılmış.

Sorumsuzca araç park edenlere sitemler ederek bakınırken yanımdan geçen bir dondurma servis arabasının şoförü seslendi:

-Abi ben zaten merkeze gidiyorum. Uğraşma, gel seni de götüreyim.

Biraz kızgın biraz mecbur atladım. Yaklaşık bir 30 km yol almıştık. Şoförün telefonu çaldı. Güzergâh üzerinde bir markete uğraması ve mal vermesi isteniyordu. Böyle olunca beni şehirlerarası dört yol ayırımında bıraktı ve dedi ki:

-Abi bir on dakika burada oyalan. Hava al. Ben şu malı teslim edip hemen geliyorum. Ha bu arada araba bulursan da bekleme git.

Beni bırakıp gitti. Şehirlerarası yolda biraz sonra baktım sanki üç araba peş peşe geldiler. Birisinin sürücüsü bayandı. El kaldırmadım geçip gitti. Onun peşinden gelen araba ise en az 100 km süratle yanımdan öyle bir hızla geçti ki içinde kaç adam olduğunu bile göremedim. Ama tahminen 200 metre ileride durdu. Geri dönüyordu ki üçüncü bir araba yanı başımda durdu ve binmemi istedi. Çaresiz bindim.

Henüz hareket etmemiştik ki hızlı giden ikinci araba geldi önümüze geçip durdu. Şoförü beni arabasına alan şoföre teşekkür ederek dedi ki:

"Çok süratliydim. Son anda fark ettim arkadaşı. Tanıyorum kendisini. Onun için almaya geldim."

O öyle ısrar edince öbür adam da zaten insaniyet namına aracına aldığı için hiç itiraz etmedi. Ben biraz da şaşkın o araçtan inip beni ısrarla aracına davet eden bu şahsın arabasına bindim.

Ama ben adamı hiç tanımıyorum. İşin garip tarafı o adam benim adımı soyadımı bırak, anamı babamı kardeşlerimi sülalemi sayıyor...

Ben ise hiç bozuntuyla vermeden adamı tanımaya çalışıyorum. Bu şekilde 3-5 km yol almıştık ki az önce binip de indiğim araba önümüzde giderken ön lastiklerinden birinin patlamasıyla kafa üzerine en az üç dört takla atarak şarampole yuvarlanıverdi. İçindekiler her bir tarafa savruldu. Ben dehşet içindeyken beni arabasına alan şoför ne dese beğenirsiniz?

"İyi seyrettin mi Abi? Büyük geçmiş olsun. Seni orada dönüp durdurup almasaydık şimdi onlarla beraberdin."

Şaşırmıştım. Bu adam kimdi? Neciydi? Sonra cebinden telefonunu çıkardı. 112 Acil Servisi aradı. Olay yerine ambulans çağırdı. Ardından da:

"Bizim işimiz buraya kadar, gerisi Allah kerim" dedi. Ambulans gelip yaralılar hastaneye kaldırılırken o da beni merkeze bırakıp yine adımla hitap ederek "geçmiş olsun" deyip ayrıldı. Kırk yıldır yaşadığım şehirde o günden sonra ne o arabayı ne de o adamı gördüm...

Gazanfer Danyıldız-Kars