"Ben onunla evlenmem!.."

"Babasının zorla evlendirdiği kızcağız bu evliliği yürütemez ve baba evine gelir..."

Ben bir anneyim... Çevremde olup biten ve hayal kırıklığıyla sonlanan evlilikleri gördükçe kahroluyorum.

Haberlerde okuyup izlediğimiz aile içi şiddet ve geçimsizlik haberlerine üzülüyorum. Hele işlenen cinayetleri bu güzel köşede hiç dile getirmek istemiyorum. Yakından bildiğim ve şahidi olduğum nice olaylardan bir iki tanesini anne babalara ibret olması bakımından sizinle paylaşıyorum.

Evliliklerde kimi zaman gençler hata yaparken çoğunlukla da aileler hata yapmaktadır. Hata üzerine kurulan dengesiz yuvalarda da dramatik hadiseler meydana gelmektedir. Bu durumdan en çok çocukların ruh dünyası altüst olmaktadır.

Bizim memlekette bir kız, okuyup öğretmen olur ve mesleğine başlar. Babası ise dediğim dedik çaldığım düdük diyen birisidir. Kızı istediği gençle evlenmek yerine kendi istediği kimseyle evlendirme yolunda baskı yapar. Bu babayı ikna etmek mümkün değildir. Kızcağız iki gözü iki çeşme ağlar... Babasının ayaklarına kapanır... Annesine yalvarır... "Kulun kölen olayım anam beni bu evliliğe zorlamayın" der... Bir haftada yemeden içmeden kesilir...  
Sonunda ne olur? Ne sevgiden ne halden anlayan odun gibi bir adam vardır karşısında... "Evleneceksen onunla evleneceksin!" diyerek dayatır... Sonunda emek verip nice hayallerle öğretmenlik kazanmasına rağmen hayattan bıkan kızcağız, böyle bir dünyada yaşamaktansa yaşamamayı tercih ederek bir öldürücü sıvı ile hayatına son verir... Duygusuz adam pişman olmuş mudur bilinmez ama gencecik yaşında bir körpe fidana yazık olmuştur...

Yine aynı ilçede... Yine aynı tarzda çocuğunun gönlü var mıdır? Fikri var mıdır? İstediği var mıdır" Bu ve benzeri sorulardan zerre haberi olmayan taş yürekli bir baba kendi öz kızını kendi istediği biriyle zorla evlendirir.

Kızcağız iki gözü iki çeşme düğüne değil ölüme gider gibi baba evinden yolcu edilir... Niceleri gibi bu gencecik kız da babasının inadının kurbanı olmuştur... Bu zoraki evliliği yürütemez... Kısa zaman sonra son bir ümit döner baba evine gelir.

-Baba beni o eve göndermeyin ne olur?

Ama baba ağlamayı bilmez ki anlamayı bilsin... Kızının çıkıp gelmesi üzerine onu anlayıp dinleyeceğine bir öfke ve bir zılgıt ile kızını tekrar geldiği o eve gönderir...

-Buradan o eve gelin gittin. Oradan ancak ölün gelir! (DEVAMI YARIN)