“Bu çocuklar niye amca diyor?”

"Odaya 3 ve 4 yaşlarında iki çocuk girdi. Çocuklar 'amca' diyerek Osman’ın kucağına koştular.”

 

 

 

 

 

Askerliğimi yeni yapıp evlilik konusunu da ertelediğim günlerden birinde yaşadığım bir hatırayı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

 

Misafir olduğum evde sadece ikimiz var gibiydik ama az sonra oda kapısı tıklatıldı ve tabaklar gelmeye başladı. Yemeği yedikten sonra sofra yine bir sessizlik içerisinde kaldırıldı. Çaylar gelince içeri uzun boylu, iri yarı, aksakallı, tabiri caizse kapı gibi bir ihtiyar girdi. Bembeyaz sakalı vardı. Osman ile birlikte hemen ayağa kalktım. İhtiyar amca Davudi sesiyle “Hoş geldin evladım” deyince “Hoş bulduk” diyerek elini öptüm. Duvarda asılı duran madalya ona aitti. Savaş gazisi amca Osman’ın babasıymış. Hâl hatır sormanın dışında aramızda fazla bir konuşma olmadı. Biraz sonra odaya 3 ve 4 yaşlarında iki çocuk girdi. Çocuklar “amca” diyerek Osman’ın kucağına koştular. Osman da yumuşak bir tavırla başlarını okşadı. İhtiyar amca benimle direkt konuşmuyordu. Oğluna dönerek; “Sor bakalım genç adamın bir ihtiyacı var mı? Yatmak isterse yatabilir” gibi cümleler kuruyordu. Oda kapısı tekrar tıklatıldı. Osman bana dönerek; “Yatak hazır, istersen yatabilirsin” deyince hemen kalktım. Osman kalacağım odayı gösterdi.

 

Odada yer yatağı bembeyaz çarşaflar ve ağır bir yün yorgan vardı... O gece çok güzel uyuduğumu hatırlıyorum. Sabah çok erken vakitte kalktık. Osman odamın kapısını tıklatıp “Yemek hazır buyur içeri geçelim” diye seslendi.

 

Kahvaltı sofrasında ihtiyar amca Osman ve ben vardık. İhtiyar, Osman’a dönerek; “Genç adama sordun mu banyo veya başka bir şeye ihtiyacı var mıymış?” Osman unutmuş olduğu bir şeyi hatırlamıştı. Biraz utanarak gözümün içine baktı. “Hayır! Allah razı olsun. Bir şeye ihtiyacım yok” diyerek cevap verdim. Kahvaltıdan sonra iki çocuk tekrar içeri girdi. Osman onlara sarıldı. İhtiyar amcadan müsaade isteyerek Osman’la birlikte evden çıktık. Osman’ı otoparka bıraktım fakat aklımda sorular kalmıştı.

 

Akşam olunca tekrar otoparka gittim. Arka koltuğu hazırladım ve tam uzanacakken Osman yine geldi ve “Bize gidelim” dedi. Evin önüne geldiğimizde çocuklar Osman’ı bu kez kapıda karşıladı. İçeriden sofra bezi, altlık ve sini geldi. Aynı sessizlik devam ediyordu. DEVAMI YARIN