Bu keçinin sütü nerede?

Bu hatırayı geçtiğimiz yıllarda Van’a gittiğimde rahmetli dedemden dinleyen bir köylümüz bana anlattı. Köyün çobanına bir gün rahmetli dedem iki keçi getiriyor. Diyor ki:

 

-Evlat sana zahmet bu iki keçiyi de sürüne katabilir misin?

 

Çoban dedemi tanıyor. Çok da hürmet ediyor:

 

-Başım gözüm üstüne şeyhim.

 

Çoban iki keçiyi alıp sürüye katıyor… Buraya kadar her şey normal. Çoban alacak keçileri meraya götürecek sürüyle beraber otlatacak ve akşama gün dönerken de getirecek…

Lakin aradan birkaç gün geçtikten sonra süt veren keçilerin bir tanesinde sağılacak süt çıkmıyor. İyi de bu keçinin sütü neden çıkmıyor olabilir ki?

 

Hele bugün geçsin bakalım… Ertesi gün, gün dönerken sürü geliyor. Keçiler sürüden ayrılıp içeri alınıyor. Keçilerin sütü sağılıyor… O en bol süt veren keçinin sütü yine sağılmış…

 

Bu konuda anormal bir durum olduğunu hissediyorlar. Ertesi sabah keçiyi sürüye teslim ederken akşama sütü çıkacak mı çıkmayacak mı merak ediyorlar. Akşama doğru kontrol ediyorlar. Evet o keçinin sütü yine sağılmış… Artık çobanla konuşmanın vakti geldi diyorlar. Dedem çobana usulünce sorunca o da boynunu büküyor ve;

 

-Şeyhim inanın ben süt falan sağmadım, niye yalan konuşayım.

 

-Sakın töhmet altında bıraktığımızı zannetme. Ama bu keçi, niye sütü sağılmış olarak dönüyor bu da merak edilecek bir iştir... Sen hele bu keçiyi şöyle uzaktan bir takip bakalım…

Çoban, dedemin söylediği gibi o gün sürüde özellikle keçiyi göz hapsine alıyor… Derken keçi yayılıp süt sağım kıvamına yaklaştığında sürüden ayrılıp değişik bir istikamete yöneliyor. Çoban da belli etmemeye hayvanı ürkütmemeye çalışarak ardından gidiyor… Bir süre sonra keçi bir kayalığa yöneliyor… O da ne? Çoban gördüklerine inanamıyor… Keçiyi hayret içinde izleyip sonra da sürüyle birlikte köye dönüyor. Dedeme diyor ki:

 

-Şeyhim gördüklerime inanır mısınız bilmem. Bu keçi sürüden ayrıldı. Uzakta kayaların arasına sıkışıp kalmış bir kurt gördüm. Gözleri görmeyen kurt… Keçi gitti ve kendini kurdun emmesine müsaade etti…

 

Çoban bunu anlattıktan sonra ağlamaya başlıyor… Sırtındaki çıkını yere vurarak diyor ki: “Artık ben de çalışmayacağım. Maddemki kurdun bile rızkı ayağına kadar geliyor, benim de rızkım gelir…”

 

Bunun üzerine dedem çobanı sakinleştirerek bir de latife yapıyor: “Evladım senin gözün görüyor! Sen çalışacaksın…"

 Vechettin Arvas-Van