Bu nasıl anneydi böyle?

Yeni evli olduğum yıllarda, ilk çocuğuma hamileyken yolda kayınvalidemle birlikte şahit olduğum hatırayı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

 

Foseptik çukuruna düşen çocuğu kurtarmış olarak, birilerini bekliyordum... Yok muydu bir yardıma gelecek kimse?

 

Sonradan bir bakkal olduğunu öğrendiğim amcanın sesiyle o tarafa döndüm:

 

“Bak kızım, çocuğun annesi geliyor” dedi.

 

Herkes seyirlik yerinde imiş gibi bakıyordu ama olsun rahatlamıştım. Çünkü annesi geliyordu çocuğun... Şimdi annesi koşacak, çığlık çığlığa çocuğu kucağına alacak ve “yardım edin” feryatlarıyla haykıracaktı...

 

Bir de baktım, öfkeli bir kadın bize doğru geliyor. O da ne öyle? Koşmak mı? Ne gezer... Meğer hanımefendinin(!) dedikodu edişi bozulmuş da ona öfkeleniyor... Ağzındaki sakızı çiğneyerek, çocuğuna beddua ederek geliyor... Kendi çocuğu mu başkasının çocuğu mu hiç fark edemezsiniz...

 

Haydi bize teşekkür etmesinden vazgeçtim. Hiç olmazsa, yavrusu kurtuldu diye Allaha şükretse... “Allah’ım sana şükürler olsun” diyerek çocuğunu bağrına basmasını beklerken hayal kırıklığına uğradım!..

 

Meğer ne kadar merhametsiz anneler varmış Allah’ım? Yetiştirme yurduna gelen kimi çocukların ilgisiz anneleri bile bu kadar değildi... Hiç böylesine rastlamamıştım...

 

Kadın, elimden aldığı çocuğunu döverek sürüklercesine götürürken tepem attı... Kendimi tutamadım:

 

“Bana bak kadın!” diye bağırdıktan sonra “Asıl dövülecek biri varsa o da sensin! Çocuğu döveceğine bir hastaneye götür! Yavrucak zaten şoke olmuş durumda” diye çıkıştım ama kimin umurunda...

 

O küçük yavruyu döven merhametsiz anneyi parçalamak geldi içimden... Fakat kadın olarak o hâlde zaten kendim perişan durumdaydım... Kayınvalidem ise bir taraftan “al işte gördün mü? Haydi sen kendi işine bak!” diye homurdanıyordu...

 

Annenin elinde, dövüldüğünün bile farkına varamayacak hâlde, korkmuş, dili tutulmuş yavrunun peşinden ağladım... Hâlbuki biz böyle toplum değildik? Bu hâllere mi gelecektik? Anne baba duygusu bu kadar mı yok olmuştu? Acaba o çocuk öz evladı değil miydi? Şimdi yıllar geçti... Bugün olsa bu durumdaki çocukları aile şiddetinden devlet korumaya alıyor... Allah devletimize milletimize zeval vermesin...

 

     Rumuz: Gülten-İstanbul